توضیحات

فروش سدیم مونو فلورو فسفات

فروش سدیم مونو فلورو فسفات که مخفف آن SMFP است ، یک ترکیب غیر آلی با فرمول شیمیایی Na2PO3F است. به طور معمول SMFP بدون بو ، بی رنگ و محلول در آب است. این نمک ماده سازنده برخی از خمیردندان ها است.

کاربرد

فروش سدیم مونو فلورو فسفات بیشتر به عنوان ماده سازنده برخی از خمیردندان ها شناخته می شود. از طریق واکنش هیدرولیز زیر به عنوان منبع فلوراید عمل می کند:

-PO₃F²⁻ + OH⁻ → HPO₄²⁻ + F

فلوراید از مینای دندان در برابر حمله باکتری هایی که باعث پوسیدگی دندان (حفره) می شوند محافظت می کند.

در اوایل دهه 1980 ، Crest برای استفاده از فروش سدیم مونو فلورو فسفات یا SMFP ، تحت علامت تجاری “Fluoristat” ، دوباره فرموله شد.

امروزه خمیردندان های کرست از سدیم فلوراید یا فلوراید استنوس استفاده می کنند.

در مقایسه با فلورایدهای مستقیم ، فروش سدیم مونو فلورو فسفات طعم کمی کمتری دارد.

SMFP همچنین در برخی از داروها برای درمان پوکی استخوان استفاده می شود.

در سال 1991 ، کالگون دریافت فروش سدیم مونو فلورو فسفات مانع از انحلال سرب در آب آشامیدنی می شود اگر در غلظت های بین 1/0 میلی گرم در لیتر و 500 میلی گرم در لیتر استفاده شود.

پوسیدگی دندان

پوسیدگی دندان به دلیل وجود باکتری هایی است که به طور طبیعی در دهان فرد وجود دارد.

این باکتری ها یک فیلم نرم و چسبناک و بی رنگ روی دندان ایجاد می کنند که پلاک نامیده می شود.

وقتی غذاهای حاوی کربوهیدرات (نشاسته و قند) مصرف می شود ، باکتری های تشکیل دهنده پلاک از قند به عنوان نوعی انرژی استفاده می کنند.

آنها همچنین آن را به ماده ای چسب مانند تبدیل می کنند که به آنها کمک می کند تا به سطح دندان بچسبند.

پلاک اسیدی تولید می کند که به مینای دندان حمله می کند.

شیمی پوسیدگی

مینای دندان بیشتر متشکل از هیدروکسی فسفات کلسیم ، Ca5 (PO4) 3OH است که به عنوان ماده معدنی هیدروکسی آپاتیت نیز شناخته می شود. آپاتیت یک ترکیب سخت و نامحلول است. اسید (H +) ، به خصوص پس از یک وعده غذایی حاوی قند بالا ، به آپاتیت حمله می کند:

Ca₅(PO₄)₃OH_(s) + H⁺_(aq) → Ca₅(PO₄)₃⁺_(aq) + H₂O_(ℓ

شیمی فلوراید مینا

تخریب آپاتیت با از دست دادن OH2 باعث حل شدن مینای دندان می شود.

این فرآیند برگشت پذیر است زیرا بزاق -OH را برای اصلاح آپاتیت تأمین می کند.

اگر یونهای فلوراید ، -F در بزاق وجود داشته باشد ، فلوراپاتیت ، Ca5 (PO4) 3F نیز تشکیل می شود.

Ca₅(PO₄)₃⁺_(aq) + F⁻_(aq) → Ca₅(PO₄)₃F_(s

فلوراپاتیت در برابر حملات اسیدها بهتر از خود آپاتیت مقاومت می کند ، بنابراین مینای دندان در برابر پوسیدگی بهتر از مینای دندان حاوی فلوئور مقاومت می کند.

آماده سازی

فروش سدیم مونو فلورو فسفات به صورت صنعتی از طریق واکنش سدیم فلوراید با سدیم متافسفات تولید می شود:

NaPO₃ + NaF → Na₂PO₃F

این فرآیند شامل برش پیوند پیرو فسفات ، مشابه هیدرولیز است. NaMFP همچنین می تواند با بهبود سدیم پیرو فسفات یا دی سدیم فسفات با هیدروژن فلوراید تهیه شود.

در آزمایشگاه ، MFP را می توان با هیدرولیز یون های دی فلوئوروفسفات با هیدروکسید سدیم رقیق تهیه کرد:

-PO₂F₂⁻ + 2 NaOH → Na₂PO₃F + H₂O + F

ساختار

ساختار آنیون فلوروفسفات از فسفر در مرکز چهار ضلعی تعریف شده توسط سه اتم اکسیژن و یک فلوئور تشکیل شده است.

نمایش های رسمی پیوند مضاعف بین یک اتم اکسیژن و فسفر را نشان می دهد ، با پیوندهای واحد برای دو اتم اکسیژن دیگر و فلوئور.

در این تصویر کاملاً رسمی ، بار منفی روی اتمهای O پیوندهای منفرد P-O قرار دارد.

MFP با Na2SO4 مشابه و ایزوالکترونیک است. آنیون دارای تقارن C3v است.

کشف و توسعه

فروش سدیم مونو فلورو فسفات اولین بار توسط ویلی لانژ ، شیمی دان آلمانی ، که در آن زمان در دانشگاه برلین بود ، در سال 1929 توصیف شد.

تلاش های بی نتیجه او برای تهیه اسید مونوفلوئوروفسفریک آزاد باعث شد وی پایداری استرهای آن را بررسی کند.

لانژ همراه با Gerda von Krüger ، یکی از دانش آموزانش ، دی اتیل فلوروفسفات و برخی از آنالوگها را ساخت که کاملا سمی بوده و مربوط به عوامل عصبی است.

در دهه 1930 ، گرهارد شریدر که در شرکت آلمانی IG Farben کار می کرد ، سعی در تولید حشره کش مصنوعی داشت.

کار او بر روی استرهای اسید فسفریک متمرکز بود و منجر به کشف تصادفی برخی عوامل عصبی دیگر مانند DFP (دی ایزوپروپیل فلوئورفسفات) ، تابون ، سومان و سارین شد.

در این بین ، لانگه که با یک زن یهودی ازدواج کرده بود ، از آلمان به ایالات متحده مهاجرت کرد و در شرکت Procter and Gamble کار خود را آغاز کرد.

در سال 1947 ، او و رالف لیوینگستون از شرکت مونسانتو تهیه اسیدهای فلوئورفسفریک آزاد را منتشر کردند و به استفاده از برخی از استرهای سمی مونوفلوئوروفسفریک اسید (مانند DFP) در درمان گلوکوم و میاستنی گراویس اشاره کردند.

سمیت شناخته شده این استرها منجر به ترس از اینکه نمک های ساده نیز ممکن است سمی باشد ، شود و چنین ترس هایی از استفاده گسترده تجاری از نمک ها جلوگیری می کند.

در سال 1950 ، تحت حمایت تولید کننده ترکیبات ، شرکت شیمیایی Ozark ، سمیت فروش سدیم مونو فلورو فسفات توسط هارولد هوج در دانشگاه روچستر مورد بررسی قرار گرفت که شامل آزمایش ضد حفره بود.

در سال 1967 Colgate-Palmolive چندین حق ثبت اختراع در مورد استفاده از فروش سدیم مونو فلورو فسفات در خمیر دندان ثبت کرد.

ایمنی

محتوای معمول SMFP در خمیر دندان 0.76٪ است.

این ترکیب به جای سدیم فلوراید ، به ویژه در خمیردندان های کودکان استفاده می شود ، زیرا از نظر سمی حاد نیست ، اگرچه هر دو مسمومیت کمی دارند. LD50 در موشهای صحرایی 0.9 گرم بر کیلوگرم است.