لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک یک لایه برداری شیمیایی است که بیشتر برای درمان آکنه استفاده می شود. لایه برداری پوست chemexfoliation نامیده می شود.
لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک شامل استفاده از یک ماده شیمیایی روی پوست است که باعث تجزیه و ریزش پوست می شود. از مواد شیمیایی مختلفی از جمله اسید گلیکولیک، اسید ماندلیک، اسید لاکتیک و اسید سالیسیلیک استفاده می شود که در اعماق مختلف پوست را تحت تاثیر قرار می دهند.
اسید سالیسیلیک به عنوان یک اسید بتا هیدروکسی یا BHA شناخته می شود و بیش از 2000 سال است که روی پوست استفاده می شود. از منابع طبیعی سالیسیلات ها مانند پوست درخت بید، توس شیرین و برگ های سبز زمستانی می آید، اما می توان آن را به صورت مصنوعی ساخت.
اسید سالیسیلیک پیش ساز آسپرین است و یکی از اجزای بسیاری از لوازم آرایشی و بهداشتی مختلف است. لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک ایمن و با قابل تحمل است که برای انواع پوست قابل استفاده است.
لایه بردار پوست به محصولات یا روش هایی گفته می شود که برای از بین بردن لایه های مرده پوست و ترغیب به رشد سلول های جدید استفاده می شوند. این فرآیند می تواند به بهبود ظاهر پوست، کاهش لکه های تیره، بهبود بافت پوست و کاهش چین و چروک ها کمک کند. لایه بردارها به دو نوع اصلی تقسیم می شوند:
لایه بردارهای فیزیکی: اینها شامل اسکراب ها، براش ها یا ابزارهایی هستند که با سایش مکانیکی لایه های مرده پوست را برمی دارند. مثال هایی از این نوع شامل اسکراب های حاوی شکر، نمک یا دانه های میوه هستند.
لایه بردارهای شیمیایی: این نوع لایه برداری با استفاده از مواد شیمیایی مانند اسیدها (مثل AHA ها – آلفا هیدروکسی اسیدها، BHAها – بتا هیدروکسی اسیدها، و PHA ها – پلی هیدروکسی اسیدها) انجام می شود که لایه های بالایی پوست را حل می کنند.
استفاده از لایه بردارها باید با دقت و بر اساس نوع پوست، حساسیت ها و نیازهای فردی انجام شود تا از تحریک بیش از حد پوست یا آسیب های دیگر جلوگیری شود. همچنین، مشاوره با متخصص پوست می تواند برای انتخاب بهترین روش لایه برداری مفید باشد.
اسیدهای لایه بردار به دسته های مختلفی تقسیم می شوند که هر کدام دارای ویژگی ها و کاربردهای خاصی هستند. در زیر به برخی از مهم ترین انواع آنها اشاره می کنم:
1. آلفا هیدروکسی اسیدها (AHAها)
گلیکولیک اسید: از نیشکر گرفته می شود، کوچک ترین مولکول را دارد و می تواند به عمق پوست نفوذ کند. برای درمان آکنه، لکه های تیره و چین و چروک ها مفید است.
لاکتیک اسید: از شیر به دست می آید، مرطوب کننده است و برای کسانی که پوست حساس دارند مناسب است.
سیتریک اسید: از مرکبات استخراج می شود، بیشتر به عنوان تنظیم کننده pH در محصولات پوستی استفاده می شود.
مالیک اسید: از سیب به دست می آید، برای تقویت و روشن کردن پوست مناسب است.
تارتاریک اسید: از انگور، به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کند.
2. بتا هیدروکسی اسیدها (BHAها)
سالیسیلیک اسید: مشتق از برگ درخت بید یا اسیدهای میوه است، برای پوست های چرب و آکنه ای مناسب است زیرا می تواند به داخل منافذ پوست نفوذ کند و آنها را پاکسازی کند.
3. پلی هیدروکسی اسیدها (PHAها)
گلوکونولاکتون (GL) و لاکتوبیونیک اسید: اینها مولکول های بزرگتری دارند و برای لایه برداری ملایم و آبرسانی پوست مناسب هستند. برای پوست های حساس و خشک بهترین انتخاب است.
4. تری کلرواستیک اسید (TCA)
یک اسید قوی تر برای لایه برداری عمیق تر که توسط متخصصان پوست استفاده می شود، برای درمان چین و چروک های عمیق، زخم ها و لکه های پوستی.
اسید سالیسیلیک یک نوع اسید بتا هیدروکسی (BHA) است که به طور طبیعی در پوست برخی گیاهان مانند برگ درخت بید و گل های گیاه میخک یافت می شود. این اسید به دلیل خواص ضد التهابی، ضد باکتریایی و لایه برداری اش در محصولات مراقبت از پوست بسیار محبوب است. در اینجا به برخی از ویژگی های اسید سالیسیلیک اشاره می کنم:
لایه برداری: می تواند به داخل منافذ پوست نفوذ کند، که این ویژگی آن را برای پاکسازی منافذ بسته و کاهش آکنه بسیار مؤثر می سازد. با حل کردن چسبندگی بین سلول های مرده پوست، به از بین بردن سلول های مرده کمک می کند.
کنترل چربی پوست: این اسید به کاهش تولید سبوم (چربی پوست) کمک می کند، که برای افراد با پوست چرب یا مستعد آکنه مفید است.
خواص ضد التهابی: می تواند التهاب پوست را کاهش دهد، که برای آرام کردن پوست های ملتهب یا بعد از جوش ها مفید است.
درمان آکنه: به دلیل ترکیب خواص لایه برداری، کنترل چربی و ضد التهابی، به طور گسترده ای برای درمان آکنه استفاده می شود.
درمان کراتوزیس پیلاریس: این بیماری پوستی با تجمع سلول های مرده پوست مشخص می شود و اسید سالیسیلیک می تواند به بهبود آن کمک کند.
اسید سالیسیلیک در انواع محصولات مراقبت از پوست مانند شامپوها، پاک کننده ها، ژل ها، محلول ها و پدهای لایه بردار یافت می شود. استفاده از آن بسته به غلظت و نوع پوست، می تواند متفاوت باشد و بهتر است با غلظت های کم شروع شود تا از تحریک پوست جلوگیری شود. همچنین، استفاده از ضد آفتاب بعد از لایه برداری با اسید سالیسیلیک ضروری است زیرا پوست را حساس تر به نور خورشید می کند.
اسید سالیسیلیک به عنوان یک لایه بردار شیمیایی و به ویژه به عنوان یک بتا هیدروکسی اسید (BHA) عمل می کند. روش عملکرد آن به شرح زیر است:
نفوذ به منافذ پوست: برخلاف آلفا هیدروکسی اسیدها (AHAها) که بیشتر بر سطح پوست عمل می کنند، می تواند به داخل منافذ پوست نفوذ کند. این ویژگی باعث می شود که برای پوست های چرب و مستعد آکنه بسیار مؤثر باشد، زیرا می تواند به منافذ بسته دسترسی پیدا کرده و آنها را پاکسازی کند.
لایه‌برداری: با شکستن پیوندهای بین سلول های مرده پوست به لایه برداری کمک می کند. این اسید به حل کردن چسبندگی های بین این سلول ها می پردازد، که منجر به ریزش سلول های مرده و روشن شدن پوست می شود.
کاهش تولید سبوم: می تواند در کاهش تولید سبوم (چربی پوست) مؤثر باشد. این عملکرد به کنترل چربی پوست کمک می کند، که برای جلوگیری از بسته شدن منافذ و تشکیل جوش های جدید مهم است.
خواص ضد التهابی: این اسید دارای خواص ضد التهابی است که می تواند به کاهش قرمزی و تورم ناشی از آکنه یا سایر شرایط پوستی کمک کند.
خواص ضد باکتری: همچنین دارای خواص ضد باکتری است که می تواند به کاهش باکتری های مسئول ایجاد آکنه کمک کند.
تنظیم سلول های پوستی: با تنظیم چرخه سلولی پوست، می تواند به بهبود بافت پوست و کاهش ظاهر جوش های سرسیاه و سرسفید کمک کند.
استفاده از اسید سالیسیلیک باید با احتیاط و بر اساس نوع پوست و حساسیت های فردی انجام شود تا از تحریک بیش از حد پوست جلوگیری شود. همچنین، بعد از لایه برداری با این اسید، استفاده از ضد آفتاب ضروری است زیرا پوست را حساس تر به نور خورشید می کند.
مکانیسم دقیق نفوذ اسید سالیسیلیک به داخل پوست و به خصوص به منافذ پوست شامل چندین عامل و ویژگی بیوشیمیایی و فیزیکی است:
لیپوفیلیک بودن: اسید سالیسیلیک یک مولکول لیپوفیلیک (چربی دوست) است. این ویژگی به معنای آن است که می تواند در چربی ها حل شود و از طریق لایه لیپیدی که منافذ پوست را مسدود می کند، نفوذ کند. این نفوذپذیری به ویژه برای منافذ بسته شده با سبوم (چربی پوست) مهم است.
ساختار مولکولی: دارای ساختاری است که به آن اجازه می دهد به راحتی از طریق لایه های شاخی پوست و به داخل منافذ نفوذ کند. این ساختار شامل یک حلقه بنزنی با یک گروه هیدروکسیل و یک گروه کربوکسیل است که به آن قابلیت حلالیت در هم در محیط های لیپیدی و هم در محیط آبی را می دهد.
pH و دیسوسیاسیون: اسید سالیسیلیک در pH پایین (محیط اسیدی) به شکل اسیدی خود باقی می ماند و لیپوفیلیک بودنش حفظ می شود، اما با افزایش pH، دیسوسیاسیون (جدا شدن) یون های هیدروژن رخ می دهد و شکل آنیونی آن افزایش می یابد که قابلیت نفوذ کمتری دارد. بنابراین، فرمولاسیون محصولات با pH مناسب برای اطمینان از حداکثر نفوذ آن اهمیت دارد.
کراتولیتیک (Keratolytic): یک عامل کراتولیتیک است، به این معنی که می تواند با شکستن پیوندهای که سلول های مرده پوست را به هم متصل می کنند، به لایه برداری کمک کند. این عمل باعث می شود که سلول های مرده پوست که ممکن است منافذ را ببندند، از بین بروند.
تعامل با لایه شاخی: به لایه شاخی پوست نفوذ کرده و با تجزیه کراتین و لیپیدهای بین سلولی، به نرم شدن و جدا شدن سلول های مرده پوست کمک می کند.
این مکانیسم‌ها به آن اجازه می دهند که نه تنها سطح پوست را لایه برداری کند، بلکه به عمق منافذ نفوذ کرده و آنها را پاکسازی کند، که برای درمان آکنه و پوست های چرب بسیار مؤثر است.
لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک اثرات بلند مدت مثبت و منفی را برای پوست شما به همراه خواهد داشت:
اثرات مثبت:
کمدولیتیک: لایه برداری پوست منافذ شما را تمیز می کند و سلول های مرده پوست را که در اطراف فولیکول مو جمع شده و باعث ایجاد لک می شوند، از بین می برد.
ضد التهاب: لایه برداری پوست می تواند التهاب، قرمزی و تورم ناشی از آکنه را کاهش دهد.
ضد قارچ: اسید سالیسیلیک یکی از مواد تشکیل دهنده پماد Whitfield است که برای عفونت های قارچی استفاده می شود. لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک همچنین می تواند به درمان عفونت های قارچی مانند آکنه قارچی کمک کند.
دسمولیتیک: این بدان معناست که لایه برداری پوست می تواند با برهم زدن اتصالات در سلول ها، بافت های هم بند پوست را از بین ببرد. ریزش سلول های پوست به شفاف نگه داشتن منافذ کمک می کند.
تولید چربی پوست را کاهش می دهد: سبوم یک روغن طبیعی است که پوست شما را مرطوب می کند. چربی بیش از حد و سلول های مرده پوست در کنار هم می تواند منافذ شما را مسدود کرده و باعث بیرون آمدن آن شود. لایه برداری پوست میزان چربی را در افراد مبتلا به آکنه کاهش می دهد.
هایپرپیگمانتاسیون را بهبود می بخشد: لایه برداری پوست در حالی که به اندازه سایر اسیدها برای لکه های تیره استفاده نمی شود، می تواند به بهبود لکه های ناشی از آفتاب یا ملاسما کمک کند. شکستن لایه سطحی پوست می تواند به جوانسازی پوست و بهبود ظاهر کمک کند.
از تومورها جلوگیری می کند: لایه برداری پوست می تواند به توقف رشد سلولی که منجر به تومور در پوست شما می شود کمک کند. به ویژه می تواند از رشد لکه های پوستی ناشی از آسیب خورشید جلوگیری کند.
اثرات منفی
خشکی پوست: استفاده طولانی مدت یا بیش از حد از اسید سالیسیلیک می تواند باعث خشکی، پوسته پوسته شدن یا تحریک پوست شود، به ویژه اگر با آبرسانی مناسب همراه نباشد.
حساسیت به نور خورشید: پوست بعد از استفاده از آن ممکن است به نور خورشید حساس تر شود، که در طولانی مدت می تواند منجر به آسیب ناشی از نور خورشید مانند لکه های تیره یا پیری زودرس شود، اگر ضد آفتاب به خوبی استفاده نشود.
تحریک پوستی: در برخی افراد، استفاده مداوم ممکن است باعث تحریک پوستی مداوم یا واکنش های آلرژیک شود.
تغییر در بافت پوست: استفاده بیش از حد می تواند منجر به نازک شدن پوست در طولانی مدت شود، که ممکن است به مرور زمان پوست را آسیب پذیرتر کند.
برای جلوگیری از اثرات منفی و بهره مندی از مزایای طولانی مدت، استفاده از این اسید باید با احتیاط، طبق دستورالعمل ها و با توجه به نوع پوست انجام شود. همچنین، ترکیب آن با آبرسانی مناسب و استفاده از ضد آفتاب روزانه ضروری است. مشورت با یک متخصص پوست برای استفاده طولانی مدت از این نوع محصولات می تواند بسیار کمک کننده باشد.
می توانید محصولات لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک را در خانه امتحان کنید، اما این محصولات با غلظت پایین هستند و معمولاً ماسک، شستشوی صورت، کرم یا سرم هستند. اینها اثر لایه برداری ملایمی دارند و می توانند به آکنه خفیف کمک کنند، اما چیزی شبیه لایه برداری شیمیایی در مطب دکتر نیستند.
لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک قوی تر است و لایه های عمیق تری از پوست را در بر می گیرد تا آنچه که این محصولات خانگی می توانند انجام دهند.
اگر لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک انجام دهید، پزشک یک برنامه مراقبت از پوست قبل از لایه برداری ایجاد می کند که حدود 2 تا 4 هفته طول می کشد. آنها ممکن است در این مدت ترتینوئین را تجویز کنند، که به آماده سازی پوست شما کمک می کند و مطمئن می شود که بهترین نتایج را با کمترین عوارض جانبی دریافت می کنید.
برای 48 ساعت اول پس از لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک، باید با محصولات ملایم بشویید و مرطوب کنید. همچنین برای محافظت از پوست خود باید روزانه از ضد آفتاب استفاده کنید. ممکن است پزشک شما بخواهد در چند هفته آینده چند لایه برداری بیشتر انجام دهد تا بهترین نتایج را به دست آورد.
ترکیب اسید سالیسیلیک با سایر محصولات مراقبت از پوست نیازمند درک نحوه تعامل این اسید با دیگر ترکیبات و ملاحظات خاصی است تا از تحریک بیش از حد پوست جلوگیری شود. در اینجا به برخی از ترکیبات و نکات مهم اشاره می کنم:
مرطوب کننده ها و آبرسان ها: استفاده از یک مرطوب کننده یا آبرسان بعد از لایه برداری با اسید سالیسیلیک می تواند به کاهش خشکی پوست و جلوگیری از تحریک کمک کند. موادی مانند هیالورونیک اسید، گلیسیرین و سرامیدها می توانند بسیار مفید باشند.
ضد آفتاب: به دلیل حساس شدن پوست به نور خورشید پس از لایه برداری، استفاده روزانه از ضد آفتاب ضروری است. ترکیب این ماده با ضد آفتاب روزانه می تواند به محافظت از پوست کمک کند.
نیاسینامید: این ویتامین B3 می تواند به کاهش التهاب و تقویت سد پوستی کمک کند. ترکیب نیاسینامید با این ماده می تواند تحریک پوستی را کاهش دهد.
آنتی اکسیدان ها: ترکیبات آنتی اکسیدان مانند ویتامین C و ویتامین E می توانند به ترمیم پوست و کاهش آسیب ناشی از رادیکال های آزاد کمک کنند.
ترکیباتی که باید با احتیاط استفاده شوند:
آلفا هیدروکسی اسیدها (AHA ها): ترکیب AHA ها مانند گلیکولیک اسید یا لاکتیک اسید با سالیسیلیک اسید می تواند بیش از حد پوست را تحریک کند. اگر تصمیم به استفاده از هر دو دارید، بهتر است در روزهای مختلف یا با غلظت های بسیار پایین استفاده شوند.
رتینوئیدها: رتینول، ترتینوئین و دیگر رتینوئیدها نیز می توانند پوست را تحریک کنند. ترکیب آنها با این ماده ممکن است باعث خشکی و تحریک بیشتر شود. بهتر است این دو در روزهای مختلف استفاده شوند.
بنزوئیل پراکسید: اگرچه بنزوئیل پروکسید و سالیسیلیک اسید می توانند برای درمان آکنه مؤثر باشند، ترکیب آنها ممکن است به غیرفعال شدن یکدیگر منجر شود و تحریک پوستی ایجاد کند. استفاده از این دو در زمان‌های مختلف یا به صورت جایگزین توصیه می شود.
نکات کلی:
شروع با غلظت های پایین: اگر به تازگی شروع به استفاده از این ماده کرده اید، با غلظت های پایین شروع کنید و به تدریج افزایش دهید.
سازگاری پوست: به پوست خود زمان دهید تا با محصولات جدید سازگار شود.
مشاوره با متخصص: برای ترکیب محصولات و درک بهترین روتین مراقبت از پوست برای نوع پوست خود، با یک متخصص پوست مشورت کنید.
مراقبت های پس از لایه برداری پوست بسیار مهم هستند تا به بهبودی پوست کمک کنند، تحریک را به حداقل برسانند و از آسیب های احتمالی جلوگیری کنند. در اینجا به برخی از اقدامات ضروری اشاره می کنم:
1. آبرسانی و مرطوب کردن پوست
استفاده از مرطوب کننده ها: بلافاصله پس از لایه برداری، از یک مرطوب کننده مناسب استفاده کنید تا رطوبت پوست حفظ شود. موادی مانند هیالورونیک اسید، گلیسیرین، و سرامیدها می توانند به ترمیم سد پوستی کمک کنند.
آبرسانی داخلی: نوشیدن آب کافی برای حفظ رطوبت پوست از داخل مهم است.
2. محافظت از پوست در برابر نور خورشید
استفاده از ضد آفتاب: پوست پس از لایه برداری به نور خورشید حساس تر می شود. استفاده از ضد آفتاب با SPF بالا (حداقل 30) و تجدید آن هر دو ساعت یک بار در صورت قرار گرفتن در معرض نور خورشید ضروری است.
پوشش فیزیکی: استفاده از کلاه، عینک آفتابی، و لباس های محافظ در برابر UV هم می تواند کمک کننده باشد.
3. اجتناب از محصولات تحریک کننده
محصولات با pH بالا یا مواد فعال قوی: از استفاده از محصولاتی که می توانند پوست را بیشتر تحریک کنند مانند لایه بردارهای دیگر یا رتینوئیدها به مدت چند روز پس از لایه برداری خودداری کنید.
4. تسکین پوست
ماسک های تسکین دهنده: استفاده از ماسک های آبرسان و تسکین دهنده مانند ماسک های حاوی آلوئه ورا یا خیار می تواند به کاهش قرمزی و تحریک کمک کند.
کمپرس سرد: اگر پوست بیش از حد تحریک شده باشد، استفاده از کمپرس سرد می‌تواند به کاهش التهاب کمک کند.
5. کاهش دفعات لایه برداری
زمان بندی دوباره: پس از لایه برداری، به پوست خود زمان بدهید تا بهبود یابد. ممکن است نیاز باشد دفعات لایه برداری را کاهش دهید، به خصوص اگر پوست حساسی دارید.
6. مراقبت از زخم ها
عدم دستکاری پوست: از دستکاری پوست، مخصوصاً اگر پوسته پوسته شده یا زخمی شده باشد، خودداری کنید. این می تواند منجر به عفونت یا زخم های بدتر شود.
7. پیگیری واکنش پوست
نظارت بر پوست: پس از لایه برداری، پوست خود را به دقت نظارت کنید تا متوجه علائم تحریک، خشکی بیش از حد، یا حساسیت شوید. اگر این علائم برطرف نشدند، ممکن است نیاز به تغییر در روتین مراقبت از پوست یا مشاوره با متخصص پوست داشته باشید.
این اقدامات به پوست شما کمک می کنند تا پس از لایه برداری بهتر بهبود یابد و از بروز مشکلات پوستی جلوگیری کنند.
اسید سالیسیلیک یکی از چندین ماده لایه بردار موجود است که هر کدام ویژگی ها و کاربردهای خاص خود را دارند. در اینجا به مقایسه این اسید با دیگر لایه بردارهای رایج می پردازیم:
1. آلفا هیدروکسی اسیدها (AHAها) مانند گلیکولیک اسید و لاکتیک اسید:
نفوذ: AHA ها بیشتر بر سطح پوست تأثیر می گذارند و نفوذ عمیقی به منافذ ندارند. سالیسیلیک اسید می تواند به داخل منافذ نفوذ کند.
کاربرد: AHA ها برای روشن کردن پوست، کاهش لکه های تیره و بهبود خطوط ریز و چین های سطحی عالی هستند. سالیسیلیک بیشتر برای پوست های چرب و آکنه ای مناسب است.
پوست های حساس: لاکتیک اسید به دلیل اندازه مولکولی بزرگ ترش، ملایم تر بوده و برای پوست های حساس توصیه می شود. سالیسیلیک ممکن است برای برخی پوست های حساس تحریک کننده باشد.
2. پلی هیدروکسی اسیدها (PHAها) مانند گلوکونولاکتون و لاکتوبیونیک اسید:
ملایمت: PHA ها به دلیل اندازه بزرگ تر مولکول هایشان، لایه برداری بسیار ملایمی دارند و برای پوست های بسیار حساس یا آسیب دیده مناسب ترند.
نفوذ و عملکرد: PHA ها بیشتر بر سطح پوست عمل می کنند و آبرسانی هم دارند، در حالی که سالیسیلیک عمیق تر نفوذ می کند و به پاکسازی منافذ می پردازد.
3. انزیم های لایه بردار مانند پاپایا یا آناناس:
ملایمت: انزیم های لایه بردار طبیعی و ملایم هستند، مناسب برای پوست های حساس یا افرادی که به اسیدها حساسیت دارند.
کاربرد: برای پوست های خشک یا حساس بهتر از سالیسیلیک هستند زیرا تحریک کمتری ایجاد می کنند ولی به اندازه سالیسیلیک در درمان آکنه مؤثر نیستند.
4. لایه بردارهای فیزیکی (اسکراب ها) مانند شکر یا نمک:
مکانیسم: اسکراب ها به جای حل کردن سلول های مرده، آنها را با سایش مکانیکی از بین می برند.
ریسک ها: می توانند برای پوست های حساس یا آکنه ای بیش از حد تحریک کننده باشند، در حالی که اسید سالیسیلیک می تواند بدون ایجاد آسیب مکانیکی لایه برداری کند.
خلاصه:
اسید سالیسیلیک (BHA) بهترین گزینه برای پوست های چرب، مستعد آکنه و برای پاکسازی عمیق منافذ است.
AHA ها برای روشن کردن، کاهش لکه ها و بهبود بافت پوست مناسب هستند اما برای منافذ مسدود شده کمتر مؤثرند.
PHA ها برای پوست های بسیار حساس یا آسیب دیده مفیدند و لایه برداری ملایمی دارند.
انزیم ها برای پوست های حساس یا خشک بدون نیاز به لایه برداری عمیق مناسب هستند.
لایه بردارهای فیزیکی برای پوست هایی که نیاز به پاکسازی سطحی دارند ولی باید با احتیاط استفاده شوند.
اسید سالیسیلیک در درمان های تخصصی پوست نقش های مهمی ایفا می کند که بستگی به غلظت، نوع فرمولاسیون و روش استفاده دارد. در اینجا به برخی از کاربردهای تخصصی آن اشاره می کنیم:
1. درمان آکنه
پاکسازی منافذ: سالیسیلیک به دلیل توانایی نفوذ به منافذ، در درمان آکنه های کومدونال (جوش های سرسیاه و سرسفید) بسیار مؤثر است. با حل کردن چربی ها و سلول های مرده داخل منافذ، از بسته شدن آنها جلوگیری می کند.
کاهش التهاب: خواص ضد التهابی آن به کاهش قرمزی و تورم جوش ها کمک می کند.
2. پیلینگ شیمیایی
لایه برداری متوسط: در غلظت های بالاتر، به عنوان یک پیلینگ شیمیایی متوسط استفاده می شود که برای درمان آسیب های پوستی، لکه های تیره و بهبود بافت پوست استفاده می شود. این نوع پیلینگ می تواند به کاهش اسکارهای آکنه و خطوط ریز کمک کند.
3. درمان پسوریازیس و اگزما
کاهش پلاک ها: در فرمولاسیون های خاص، سالیسیلیک اسید برای کمک به حل شدن و نرم کردن پلاک های پسوریازیس یا مقیاس های اگزما استفاده می شود. این اسید به کاهش ضخامت پلاک ها و تسهیل نفوذ داروهای دیگر مانند استروئیدهای موضعی کمک می کند.
4. درمان کراتوزیس پیلاریس
لایه برداری کراتین: سالیسیلیک به عنوان یک کراتولیتیک، در درمان کراتوزیس پیلاریس مفید است، جایی که به حل کردن و از بین بردن تجمعات کراتین که باعث برآمدگی های روی پوست می شوند، کمک می کند.
5. درمان زگیل
نرم کردن کراتین: به دلیل توانایی نرم کردن کراتین، اسید سالیسیلیک در درمان زگیل ها استفاده می شود. این اسید به کاهش اندازه و نرم کردن زگیل ها کمک می کند تا با درمان های مکانیکی بعدی برداشته شوند.
6. درمان پوست‌های چرب و مستعد جوش
کنترل سبوم: استفاده روزانه از سالیسیلیک به کنترل تولید سبوم کمک می کند، که برای پوست های چرب و مستعد جوش مفید است.
لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک برای اکثر افراد به خوبی قابل تحمل و بی خطر است. فرآیند لایه برداری به طور طبیعی عوارض جانبی ایجاد می کند، اما پوست شما معمولاً در عرض 1 تا 2 هفته بهبود می یابد.
ممکن است تجربه کنید:
برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک باعث از بین رفتن رنگدانه در پوست می شود که به آن هیپوپیگمانتاسیون می گویند. به نظر می رسد که این نادر و موقتی است. به طور کلی تصور می شود که لایه برداری با اسید سالیسیلیک برای افرادی با پوست تیره تر ایمن است، اما بهتر است مطمئن شوید که پزشک شما تجربه درمان پوست تیره تر را دارد.
لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک بی خطر است و عوارض جانبی کمی دارد، به خصوص اگر توسط پزشک پوست انجام شود. اگر مشکلات پوستی مداوم دارید، با پزشک خود در مورد انجام لایه برداری شیمیایی صحبت کنید.
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با شرکت آرکا شیمی گستر سپیدار وارد کننده مواد اولیه دارویی آرایشی و بهداشتی با شماره های 02182801442 و 09026715830 در تماس باشید.
منبع:
