لایه بردار پوست موادی هستند که به از بین بردن سلول های مرده پوست از سطح پوست کمک می کنند. پوست هر ماه تحت یک چرخه تبدیل سلولی قرار می گیرد که در آن پوست ما سلول های مرده پوست را می ریزد و سلول های جدید را تشکیل می دهد.
دو نوع اصلی لایه بردار پوست وجود دارد:
لایه بردارهای فیزیکی مواد دانه ای هستند که مانند میکرو اسکراب ها عمل می کنند تا سطح پوست را به صورت فیزیکی صاف کنند و سلول های مرده پوست را از بین ببرند.
لایه بردارهای شیمیایی از آنزیم ها یا محلول های اسیدی استفاده می کنند که پیوندهای پروتئینی بین سلول های مرده پوست را حل می کند و سلول های مرده پوست را به راحتی از بین می برد.
سلول های مرده پوست می توانند از جذب محصولات مراقبت از پوست توسط پوست جلوگیری کنند. از این رو، لایه برداری منظم برای کمک به جذب حداکثری تمام مواد مفید مورد نیاز برای پوست لازم است. لایه بردار پوست قرن ها است که برای تقویت پوستی سالم با درخشش جوان استفاده می شوند.
لایه برداری پوست به روش های مختلفی انجام می شود که هر کدام برای نوع خاصی از پوست یا مشکلات پوستی مناسب است. در اینجا انواع اصلی لایه برداری پوست را معرفی می کنیم:
لایه برداری فیزیکی (مکانیکی):
اسکراب ها: استفاده از مواد دانه دار مثل شکر، نمک، یا گرانول های پلاستیکی که با ماساژ دادن پوست، سلول های مرده را از بین می برند.
میکرودرم ابریژن: استفاده از کریستال های ریز یا یک سر ساینده برای لایه برداری سطحی پوست. این روش در کلینیک ها انجام می شود.
لایه برداری شیمیایی:
پیلینگ های سطحی: شامل اسیدهای آلفاهیدروکسی (AHA) مثل اسید گلیکولیک یا اسید لاکتیک که برای بهبود رنگ پوست و بافت آن استفاده می شوند.
پیلینگ های متوسط: شامل اسیدهای قوی تر مثل اسید تری کلرواستیک (TCA) که برای درمان چین و چروک های سطحی تا متوسط و لکه های پوستی استفاده می شود.
پیلینگ های عمیق: استفاده از اسید فنولی برای درمان چین و چروک های عمیق و تغییرات رنگ پوست که نیاز به بهبودی طولانی تر دارد.
لایه برداری لیزری:
لیزرهای ابلیتیو: لیزرهایی مثل CO2 و اربیوم که لایه های بیرونی پوست را بخار می کنند تا پوست جدید و سالم زیر آن رشد کند. این روش برای درمان چین و چروک های عمیق و زخم های پوستی استفاده می شود.
لیزرهای غیر ابلیتیو: لیزرهایی که بدون آسیب به سطح پوست، به لایه های زیرین نفوذ کرده و کلاژن سازی را تحریک می کنند. این روش بهبودی سریع تری دارد اما نتایج آن ممکن است کمتر محسوس باشد.
درمان های ترکیبی:
گاهی اوقات، متخصصین پوست ممکن است از ترکیبی از روش های لایه برداری برای دستیابی به بهترین نتیجه استفاده کنند. مثلاً لایه برداری شیمیایی به همراه لیزر.
هر روش لایه برداری مزایا و معایب خاص خود را دارد و انتخاب روش مناسب بستگی به نوع پوست، مشکلات پوستی و میزان تحمل درد و زمان بهبودی دارد. همیشه بهتر است قبل از انجام لایه برداری، با یک متخصص پوست مشورت کنید.
لایه بردار پوست نقش برجسته ای در صنعت آرایشی و بهداشتی داشته اند. از لحاظ تاریخی، لایه بردارها بخش بزرگی از روش های مراقبت از پوست در سراسر جهان و در فرهنگ های مختلف بوده اند. کاربردهای فراوان و کاربردهای عملی لایه بردار پوست برای از بین بردن پوست مرده و کثیفی نشان می دهد که لایه بردارها محصولی بسیار مطلوب هستند.
تولیدکنندگان مدرن لوازم آرایشی همچنان از همان مواد سنتی مانند پوکه و لوفا استفاده می کنند. خانواده سلطنتی مصر باستان از شراب به عنوان یک لایه بردار پوست استفاده می کردند و هنوز هم در قرون وسطی از آن به عنوان لایه بردار استفاده می شد. اسید تارتاریک موجود در شراب قدیمی به عنوان یک لایه بردار شیمیایی طبیعی عمل می کند.
مصری ها و یونانی ها مواد طبیعی مانند شیر و عسل را در روتین های زیبایی خود وارد می کردند تا مرتباً پوست خود را مرطوب و لایه برداری کنند. زنان یونان باستان هفته ای یک‌بار دور هم جمع می شدند تا با استفاده از طیف وسیعی از درمان های مراقبت از پوست، بدن خود را لایه برداری کرده و آرام کنند. در زمان های قدیم از سنگ پوکه برای از بین بردن موهای زائد استفاده می شد، در حالی که اخیراً به یک لایه بردار پوست فیزیکی محبوب تبدیل شده است.
در دهه 1800، پل گرسون عمر، متخصص پوست آلمانی، شروع به فرمول بندی علمی اولین نسخه های لایه برداری شیمیایی کرد. قبل از او، مردم چین باستان ماسک های صورت را از روغن ها و مواد معدنی می ساختند که خاصیت لایه برداری دارند.
لایه بردارهای شیمیایی مدت‌ها قبل از اینکه علم بیشتر کشف کند که دقیقاً کدام مواد فواید مراقبت از پوست را دارند، مورد استفاده قرار گرفته اند. مورخان ادعا می کنند که حتی کلئوپاترا به امید جوان سازی و لایه برداری شیمیایی پوست خود، حمام های معمولی اسید لاتیک (بخشی از گروه اسیدهایی که به عنوان لایه بردار شیمیایی عمل می کنند) مصرف می کرد.
بیشتر بخوانید: لایه برداری پوست با اسید سالیسیلیک
لایه برداری پوست مزایای بسیاری دارد که می تواند به بهبود سلامت و ظاهر پوست کمک کند. در اینجا به برخی از مهم ترین مزایای آن اشاره می کنیم:
1- از بین بردن سلول های مرده پوست: لایه برداری به حذف سلول های مرده پوست کمک می کند، که باعث می شود پوست شما روشن تر و صاف تر به نظر برسد.
2- بهبود بافت پوست: با از بین بردن لایه های بیرونی و آسیب دیده پوست، لایه برداری می تواند به صاف شدن پوست و کاهش زبری آن کمک کند.
3- کاهش چین و چروک ها: لایه برداری به ویژه انواع عمیق تر، می تواند به کاهش خطوط ریز و چین و چروک ها کمک کند، زیرا باعث تحریک تولید کلاژن و الاستین می شود.
4- درمان آکنه و جوش: لایه برداری می تواند به باز کردن منافذ پوست، کاهش التهاب و بهبود ظاهر جای زخم های ناشی از آکنه کمک کند.
5- روشن شدن پوست: با حذف لایه های بیرونی پوست، تولید سلول های جدید تحریک می شود که این سلول ها معمولاً روشن تر هستند، که می تواند به یکدست کردن رنگ پوست و کاهش لکه های تیره کمک کند.
6- افزایش جذب محصولات مراقبت پوست: با برداشتن لایه های مرده پوست، محصولات مراقبتی مثل سرم ها و مرطوب کننده ها می توانند بهتر جذب شوند و اثربخشی بیشتری داشته باشند.
7- کاهش منافذ بزرگ: لایه برداری منظم می تواند به کوچک شدن ظاهر منافذ و کاهش تجمع چربی و آلودگی در آنها کمک کند.
8- تحریک تولید کلاژن: لایه برداری، به ویژه انواع عمیق و لیزری، می تواند به تحریک تولید کلاژن کمک کند که به حفظ جوانی و استحکام پوست کمک می کند.
9- بهبود گردش خون: لایه برداری می تواند به افزایش گردش خون در پوست کمک کند که به نوبه خود به سلامت کلی پوست یاری می رساند.
مهم است که لایه برداری با توجه به نوع پوست و با روش های مناسب انجام شود تا از عوارض جانبی مانند التهاب بیش از حد یا حساسیت پوستی جلوگیری شود. همیشه بهتر است قبل از شروع لایه برداری با یک متخصص پوست مشورت کنید.
بیشتر بخوانید: آبرسان پوست چیست و چه کاربردی دارد؟
لایه برداری فیزیکی (یا مکانیکی) یکی از روش های محبوب برای حذف سلول های مرده پوست و بهبود بافت و ظاهر پوست است. این روش شامل استفاده از مواد یا ابزاری است که به صورت مکانیکی سطح پوست را ساییده و سلول های مرده را از بین می برند. در اینجا به توضیح جامع لایه برداری فیزیکی می پردازیم:
انواع لایه برداری فیزیکی:
اسکراب ها:
خانگی: استفاده از مواد دانه دار مثل شکر، نمک، جو دوسر، قهوه، یا پوست میوه هایی مثل بادام برای ساخت اسکراب هایی که روی پوست ماساژ داده می شوند.
تجاری: اسکراب های تجاری که شامل مواد ساینده ریز مثل پلاستیک، جوش شیرین یا میکروبیدهای طبیعی هستند.
برس های پاک کننده:
برس های الکتریکی یا دستی که با حرکات چرخشی یا لرزشی پوست را تمیز و لایه برداری می کنند. این برس ها می توانند برای صورت یا بدن استفاده شوند.
میکرودرم ابریژن:
یک روش حرفه ای که در کلینیک های پوست انجام می شود. از کریستال های ریز (مثل اکسید آلومینیوم) یا یک سر ساینده الماسی برای ساییدن سطح پوست استفاده می شود. بعد از این کار، پوست توسط یک دستگاه ساکشن تمیز می شود.
مزایای لایه برداری فیزیکی:
پاکسازی عمیق منافذ: به باز کردن منافذ و کاهش احتمال ایجاد جوش کمک می کند.
بهبود بافت پوست: باعث صاف شدن پوست و کاهش زبری می شود.
افزایش گردش خون: ماساژ پوست با اسکراب ها می تواند گردش خون را بهبود بخشد.
تحریک کلاژن: با تحریک سلول های پوستی، تولید کلاژن ممکن است افزایش یابد.
روشن شدن پوست: حذف سلول های مرده پوست می تواند به روشنی و یکدستی رنگ پوست کمک کند.
معایب و خطرات:
تحریک پوست: به خصوص در پوست های حساس یا اگر بیش از حد استفاده شود، می تواند باعث قرمزی، التهاب یا حتی آسیب به پوست شود.
خشکی پوست: استفاده بیش از حد می تواند باعث خشکی پوست شود.
خطر عفونت: اگر ابزار یا مواد به خوبی تمیز نشوند، می تواند عفونت ایجاد کند.
پوسته پوسته شدن: اگر لایه برداری بیش از حد انجام شود، ممکن است پوست بیش از حد پوسته پوسته شود.
نکات مهم:
فرکانس: استفاده از لایه برداری فیزیکی باید محدود باشد. برای پوست های حساس شاید یک بار در هفته یا کمتر کافی باشد.
نوع پوست: انتخاب نوع لایه برداری با توجه به نوع پوست (چرب، خشک، حساس) بسیار مهم است.
مراقبت بعد از لایه برداری: استفاده از مرطوب کننده ها و محافظت از پوست در برابر آفتاب ضروری است.
لایه برداری شیمیایی یک روش مراقبت پوستی است که در آن از محلول های شیمیایی برای بهبود ظاهر و سلامت پوست استفاده می شود. این روش با حذف لایه های بیرونی پوست، به تحریک تولید سلول های جدید، بهبود بافت پوست، کاهش علائم پیری و درمان برخی از مشکلات پوستی کمک می کند. در اینجا توضیح جامعی از لایه برداری شیمیایی ارائه می دهیم:
انواع لایه برداری شیمیایی:
پیلینگ سطحی:
مواد: معمولاً از اسیدهای آلفا هیدروکسی (AHA) مانند اسید گلیکولیک، اسید لاکتیک، یا اسید ماندلیک استفاده می شود.
عمق نفوذ: فقط لایه های سطحی پوست (اپیدرم) را تحت تأثیر قرار می دهد.
کاربرد: بهبود بافت پوست، روشن شدن لکه های تیره و کاهش خطوط ریز. این نوع پیلینگ معمولاً در خانه یا در کلینیک ها با نظارت انجام می شود.
پیلینگ متوسط:
مواد: اسید تری کلرواستیک (TCA) با غلظت های مختلف.
عمق نفوذ: به لایه های متوسط پوست (پاپیلاری درم) نفوذ می کند.
کاربرد: درمان چین و چروک های متوسط، لکه های پوستی عمیق تر و بهبود بافت پوست. این روش معمولاً در کلینیک های پوست انجام می شود.
پیلینگ عمیق:
مواد: اسید فنولی.
عمق نفوذ: تا لایه های عمیق تر پوست (رتیکولار درم) نفوذ می کند.
کاربرد: درمان چین و چروک های عمیق، تغییرات رنگدانه ای شدید و زخم های پوستی. این نوع پیلینگ به دلیل عوارض و نیاز به بهبودی طولانی تر، در محیط کلینیکی و تحت نظارت دقیق انجام می شود.
مراحل لایه برداری شیمیایی:
آماده سازی پوست: ممکن است چند هفته قبل از پیلینگ، از کرم های خاص برای آماده سازی پوست و کاهش خطر عوارض استفاده شود.
اجرای پیلینگ: محلول شیمیایی به پوست اعمال شده و برای مدت زمان مشخصی باقی می ماند تا به لایه های مورد نظر پوست نفوذ کند. این مرحله ممکن است با احساس سوزش و گرما همراه باشد.
بهبودی: بعد از پیلینگ، پوست شروع به پوسته پوسته شدن و ترمیم می کند. زمان بهبودی بسته به عمق پیلینگ می تواند از چند روز تا چند هفته باشد.
مزایای لایه برداری شیمیایی:
بهبود بافت پوست: پوست نرم تر و صاف تر می شود.
کاهش علائم پیری: چین و چروک ها و خطوط ریز کاهش می یابند.
درمان لکه های پوستی: می تواند به رفع هایپرپیگمنتیشن و لکه های ناشی از آفتاب کمک کند.
بهبود جوش ها و جای زخم: به ویژه پیلینگ های متوسط و عمیق می توانند در بهبود جای جوش و زخم موثر باشند.
معایب و خطرات:
تحریک پوست: قرمزی، سوزش و التهاب موقت.
تغییر رنگ پوست: احتمال هایپوپیگمنتیشن یا هایپرپیگمنتیشن به خصوص در پوست های تیره تر.
زخم: خطر ایجاد زخم در پیلینگ های عمیق اگر به درستی انجام نشود.
حساسیت به نور خورشید: پوست بعد از پیلینگ بسیار حساس به نور خورشید می شود.
نکات مهم:
مشاوره با متخصص: همیشه قبل از انجام پیلینگ شیمیایی با یک متخصص پوست مشورت کنید.
مراقبت بعد از پیلینگ: استفاده از مرطوب کننده، اجتناب از آفتاب و پیروی از دستورالعمل های بهبودی ضروری است.
فرکانس: پیلینگ های عمیق ممکن است فقط یک یا دو بار در زندگی انجام شوند، در حالی که پیلینگ های سطحی می توانند به صورت دوره ای (مثلاً هر چند ماه یک بار) انجام شوند.
متخصصان پوست لایه بردارهای شیمیایی را ترجیح می دهند، زیرا این لایه بردارها روی پوست سختی کمتری دارند. کارشناسانی که با آنها صحبت کردم استفاده از لایه بردارهای شیمیایی با مواد زیر را توصیه می کنند:
لایه بردارهای شیمیایی (پیلینگ شیمیایی) انواع مختلفی دارند که هر کدام برای اهداف خاصی استفاده می شوند. در اینجا لیستی جامع از مواد شیمیایی رایج که به عنوان لایه بردار استفاده می شوند، آورده شده است:
اسیدهای آلفا هیدروکسی (AHA):
اسید گلیکولیک: از نیشکر گرفته می شود، به خوبی در پوست نفوذ می کند و برای لایه برداری سطحی عالی است. در درمان هایپرپیگمنتیشن، خطوط ریز و آکنه موثر است.
اسید لاکتیک: از شیر تخمیر شده به دست می آید، برای پوست های حساس مناسب است و همچنین خاصیت مرطوب کنندگی دارد.
اسید ماندلیک: از بادام تلخ گرفته می شود، برای پوست های تیرهتر مناسب است زیرا خطر هایپرپیگمنتیشن را کاهش می دهد.
اسید تارتاریک: از انگور به دست می آید و معمولاً در ترکیب با دیگر AHA ها استفاده می شود.
اسید سیتریک: از مرکبات تهیه می شود و بیشتر در محصولات مراقبت از پوست به عنوان یک لایه بردار ملایم به کار می رود.
اسیدهای بتا هیدروکسی (BHA):
اسید سالیسیلیک: از پوست درخت بید یا به صورت مصنوعی تولید می شود. بیشتر برای پوست های چرب و دارای آکنه استفاده می شود زیرا می تواند در منافذ نفوذ کند و چربی اضافی را کنترل کند.
اسیدهای پلی هیدروکسی (PHA):
گلوکونولاکتون: یک لایه بردار ملایم با خاصیت آنتی اکسیدانی که برای پوست های حساس مناسب است.
لاکتوبیونیک اسید: دیگر PHA که به دلیل خاصیت هیدراته کنندگی و آنتی اکسیدانی شناخته شده است.
اسیدهای دیگر:
اسید تری کلرواستیک (TCA): برای لایه برداری متوسط استفاده می شود. به لایه های عمیق تر پوست نفوذ می کند و در درمان چین و چروک های متوسط، لکه های پوستی و جای جوش موثر است.
اسید فنولی: برای لایه برداری عمیق استفاده می شود و بسیار قوی است. برای درمان چین و چروک های عمیق، تغییرات رنگدانه ای شدید و زخم های پوستی به کار می رود.
ترکیبات دیگر:
رزورسینول: معمولاً با TCA یا اسید سالیسیلیک ترکیب می شود تا اثربخشی لایه برداری را افزایش دهد.
جسنر پیل (Jessen’s Peel): ترکیبی از اسید لاکتیک، اسید سالیسیلیک و رزورسینول است که برای لایه برداری متوسط تا عمیق استفاده می شود.
قبل از لایه برداری، مشخص کنید که کدام فرآیند لایه برداری برای نوع پوست شما خوب است. افراد با انواع پوست حساس به استفاده از لایه بردارهای شیمیایی تشویق می شوند، زیرا این نوع لایه بردارها می توانند برای پوست بسیار ملایم تر از لایه بردارهای فیزیکی فرموله شوند.
استفاده از لایه بردار پوست شیمیایی می تواند به جلوگیری از تحریک پوست که باعث قرمزی می شود کمک کند. افرادی که دارای انواع پوست چرب هستند از لایه بردارهای فیزیکی سود می برند زیرا پوست آنها دارای یک لایه اضافی روی سطح پوست است. این نوع لایه بردار ممکن است نسبت به لایه بردارهای شیمیایی کمی زبر باشد، اما برای انواع پوست های چرب که نیاز به این نوع درمان دارند، به خوبی عمل می کند.
افراد با انواع پوست معمولی می توانند از روش های لایه برداری مکانیکی و شیمیایی بهره مند شوند و کاربران نوع پوست مختلط می توانند از ترکیبی از لایه بردارهای فیزیکی و شیمیایی استفاده کنند اما باید از استفاده از هر دو در یک روز خودداری کنند. استفاده از هر دو نوع لایه بردار برای پوست بیش از حد خشن می شود.
همچنین بسیار مهم است که زمان کافی برای بهبودی پوست و داشتن سلول های مرده پوست روی سطح پوست که باید برداشته شوند بسیار مهم است. در حالی که لایه برداری برای از بین بردن سلول های مرده و آسیب دیده پوست از سطح پوست مفید است، لایه برداری روی بریدگی ها، زخم های باز و آفتاب سوختگی ممکن است برای پوست مضرتر باشد. بعد از لایه برداری، استفاده از مرطوب کننده بسیار مهم است، زیرا رطوبت را برای حفظ رطوبت پوست و تقویت و شادابی پوست حفظ می کند.
بیشتر بخوانید: اسید سالیسیلیک و بنزوئیل پراکسید
پیشگیری از آکنه: لایه بردار پوست منافذ را باز می کنند و به کاهش جوش های آکنه کمک می کنند، زیرا پوست از طریق فرآیند لایه برداری از پوست مرده و سایر کثیفی ها و ناخالصی ها پاک می شود.
افزایش جذب: لایه بردار پوست با از بین بردن لایه اضافی کثیفی و سلول های مرده پوست، اثربخشی محصولات مراقبت از پوست را بهبود می بخشند و در نتیجه، توانایی محصولات را برای نفوذ به پوست و ایجاد اثرات مفید مورد نظر افزایش می دهند.
رنگ پوست متعادل: لایه بردار پوست سلول های مرده و خشک پوست را از بین می برند که به صاف کردن لکه های زبر و درمان اسکار آکنه و لکه های تیره کمک می‌کند.
تقویت کلاژن: لایه بردار پوست خاصیت ارتجاعی پوست را بهبود می بخشند و پوست را صاف تر و سفت تر می کنند. لایه بردارها همچنین با کاهش خطوط ریز و چین و چروک، فواید ضد پیری بیشتری را برای پوست ارائه می دهند.
کاهش موهای زیر پوستی: لایه بردارها به از بین بردن پوست مرده کمک می کنند که مانع از رسیدن موهای زیر پوستی به فراتر از لایه بیرونی پوست می شود و همچنین از تشکیل موهای زیر پوستی جدید جلوگیری می‌کند.
لایه بردارها را می توان در کاربردهای مختلف از صابون و اسکراب گرفته تا پولیش بدن یافت. محبوب ترین استفاده از لایه بردار پوست به صورت اسکراب است.
برای ایجاد یک اسکراب ملایم بدن لوفا که از تیرگی و پوسته پوسته شدن محافظت می کند، ½ فنجان صابون گلیسیرین مایع، ¼ فنجان خاک رس سبز، ¼ فنجان لایه بردار لوفا آسیاب شده، ¼ فنجان بلغور جو دوسر آسیاب شده، ¼ فنجان گلاب و ¼ فنجان نمک دریا را ترکیب کنید. برای استفاده از این اسکراب بدن، مقدار کافی از اسکراب را به آرامی روی تمام بدن و پاها بمالید و با حرکات دورانی ماساژ دهید. پس از استفاده با آب ولرم کاملاً بشویید.
برای ایجاد یک اسکراب بدن جوان کننده که چهره ای درخشان را نشان می دهد، با ترکیب ½ فنجان لایه بردار پوسته زردآلو، ½ فنجان روغن زیتون و 10 قطره اسانس اسطوخودوس شروع کنید. اسکراب را به آرامی روی بدن و پاهای خود بمالید و سپس کاملاً بشویید.
لایه برداری حرفه ای پوست یک روش درمانی است که توسط متخصصان پوست یا در کلینیک های زیبایی انجام می شود و به بهبود بافت، ظاهر و سلامت پوست کمک می کند. این روش ها به دلیل عمق نفوذ و تأثیرات آنها، نیاز به تجهیزات، مواد و دانش تخصصی دارند. در اینجا به انواع مختلف لایه برداری حرفه ای پوست می پردازیم:
1. پیلینگ شیمیایی حرفه ای:
سطحی: استفاده از AHA ها مثل اسید گلیکولیک یا BHA ها مثل اسید سالیسیلیک برای لایه برداری سطحی. بهبودی سریع است و برای مشکلات خفیف پوستی استفاده می شود.
متوسط: از اسیدهای قوی تر مثل TCA برای نفوذ به لایه های میانی پوست استفاده می شود. برای درمان چین و چروک های متوسط، لکه های پوستی و جای جوش مناسب است. زمان بهبودی بیشتری نیاز دارد.
عمیق: با استفاده از اسید فنولی انجام می شود و برای درمان مشکلات عمیق پوستی مثل چین و چروک های عمیق و تغییرات شدید رنگدانه ای استفاده می شود. بهبودی آن طولانی تر است و تحت نظارت دقیق انجام می شود.
2. میکرودرم ابریژن:
این روش شامل استفاده از کریستال های ریز یا یک سر ساینده الماسی برای ساییدن سطح پوست است. مناسب برای لایه برداری سطحی و متوسط است و بهبودی سریع دارد. می تواند به بهبود بافت پوست، کاهش خطوط ریز و بهبود تن رنگ پوست کمک کند.
3. لایه برداری لیزری:
لیزرهای ابلیتیو: مانند لیزر CO2 و اربیوم که لایه های بیرونی پوست را بخار می کنند. برای درمان چین و چروک های عمیق، جای زخم و لکه های پوستی مناسب است. زمان بهبودی طولانی تری دارد.
لیزرهای غیر ابلیتیو: مانند لیزر فراکشنال که بدون آسیب به سطح پوست، لایه های زیرین را تحریک به تولید کلاژن می کند. بهبودی سریع تری دارد اما نتایج کمتر قابل توجه هستند.
4. درمان های ترکیبی:
گاهی متخصصین پوست ممکن است از ترکیبی از روش ها برای دستیابی به بهترین نتایج استفاده کنند. مثلاً ترکیب پیلینگ شیمیایی و لیزر درمانی.
مزایای لایه برداری حرفه ای:
بهبود بافت و تن رنگ پوست
کاهش چین و چروک ها و خطوط ریز
درمان لکه های پوستی و هایپرپیگمنتیشن
کمک به درمان آکنه و جای زخم ها
افزایش تولید کلاژن
خطرات و عوارض:
تحریک پوست: قرمزی، سوزش، التهاب
تغییر رنگ پوست: هایپوپیگمنتیشن یا هایپرپیگمنتیشن
زخم: در موارد نادر، اگر پیلینگ بیش از حد عمیق یا بدون مراقبت مناسب انجام شود.
حساسیت به نور خورشید: پوست بعد از پیلینگ بیشتر در معرض آسیب UV قرار می گیرد.
لایه بردار پوسته زردآلو: پوست را عمیقا تمیز کنید. سلول های مرده پوست را از بین می برد و پوست را بازسازی می کند.
پوست خشک پینه ای را صاف و شاداب می کند. این لایه بردار در صابون، اسکراب صورت، اسکراب بدن و اسکراب پا استفاده می شود.
لایه بردار دانه های جوجوبا: سلول های مرده پوست را از بین می برد و باعث پاکسازی و به حداقل رساندن ظاهر منافذ باز پوست می شود. این محصول در ژل، اسکراب و براق کننده استفاده می شود.
لوفا لایه بردار طبیعی زمین: پوست را لایه برداری و پاک می کند تا پوست به آرامی تمیز شود. در برابر تیرگی و پوسته پوسته شدن از پوست محافظت می کند و آن را نرم و صاف می کند. بیشترین کاربرد آن در اسکراب پا و اسکراب بدن است.
لایه بردار سنگ پوکه: پوست خشن و خشک را تسکین می دهد و آلودگی را از سطح پوست پاک می کند. بیشترین کاربرد آن در محصولات آرایشی، کرم ها و لوسیون ها است.
لایه بردار پوست فقط برای استفاده خارجی هستند. قبل از استفاده از این محصولات برای اهداف درمانی، مشورت با پزشک ضروری است. به ویژه به زنان باردار و شیرده توصیه می شود که بدون نظر پزشک از لایه بردارها استفاده نکنند. این محصولات باید همیشه در مکانی نگهداری شوند که برای کودکان، به ویژه افراد زیر 7 سال، غیرقابل دسترس باشد.
افرادی که دارای شرایط بهداشتی زیر هستند توصیه می شود توسط پزشک توصیه شوند: سرطان، اختلالات پوستی، اختلالات خونریزی، بیماری های مرتبط با هورمون، و بیماری های قلبی، کبدی یا کلیوی. به افرادی که داروهای تجویزی مصرف می کنند، تحت عمل جراحی بزرگ قرار می گیرند، یا در معرض خطر بیشتری برای تجربه سکته مغزی، حملات قلبی یا تصلب شرایین هستند نیز توصیه می شود قبل از استفاده با پزشک مشورت کنند.
در صورت بروز واکنش آلرژیک، مصرف لایه بردار پوست را قطع کرده و فوراً برای ارزیابی سلامت و اقدامات درمانی مناسب به پزشک، داروساز یا متخصص آلرژی مراجعه کنید. اکیداً توصیه می شود که از استفاده از لایه بردارها در مناطقی از پوست که احساس کاهش یافته است، خودداری شود.
مراقبت های بعد از لایه برداری پوست بسیار حیاتی هستند زیرا پوست در این دوره حساس تر و آسیب پذیرتر است. این مراقبت ها به بهبودی سریع تر، کاهش عوارض جانبی و به حداکثر رساندن نتایج درمان کمک می کنند. در اینجا به نکات مهم مراقبت های پس از لایه برداری پوست می پردازیم:
1. پاکیزگی و آبرسانی:
پاکسازی ملایم: فقط از پاک کننده های بسیار ملایم استفاده کنید. از صابون های قوی یا مواد شوینده ساینده خودداری کنید.
آبرسانی: پوست را به خوبی مرطوب نگه دارید. از مرطوب کننده های فاقد عطر، الکل و مواد تحریک کننده استفاده کنید. محصولات حاوی هیالورونیک اسید یا سرامیدها می توانند بسیار مفید باشند.
2. محافظت از نور خورشید:
ضد آفتاب: حداقل SPF 30 با محافظت برابر در برابر UVA و UVB استفاده کنید. به طور مرتب و مکرر در طول روز ضد آفتاب را تجدید کنید.
اجتناب از آفتاب: تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید خودداری کنید، به خصوص در ساعات اوج تابش. استفاده از کلاه های لبه دار، عینک آفتابی و لباس های محافظتی توصیه می شود.
3. جلوگیری از تحریک:
اجتناب از فعالیت های ورزشی شدید: تا زمانی که پوست بهبود نیافته، از فعالیت هایی که منجر به تعریق زیاد می شوند خودداری کنید، زیرا تعریق می تواند باعث تحریک پوست شود.
پرهیز از محصولات تحریک کننده: از رتینوئیدها، آلفا هیدروکسی اسیدها (AHA)، بتا هیدروکسی اسیدها (BHA) و لایه بردارهای دیگر تا زمان بهبودی کامل پوست استفاده نکنید.
4. مراقبت از سلامت کلی پوست:
هیدراته ماندن: مصرف آب کافی برای هیدراته نگه داشتن پوست از داخل مهم است.
پرهیز از دستکاری پوست: از دستکاری پوست پوسته پوسته اجتناب کنید. اجازه دهید که این فرآیند به صورت طبیعی انجام شود.
5. مراقبت از پوست در شب:
استفاده از محصولات ترمیمی: محصولات حاوی پپتیدها، ویتامین C، ویتامین E یا آنتی اکسیدان های دیگر می توانند به بهبود و ترمیم پوست کمک کنند.
6. نظارت و پیگیری:
مشاوره با متخصص: در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی غیرعادی مثل عفونت، تغییر رنگ شدید پوست، تحریک طولانی مدت یا سوزش، بلافاصله با متخصص پوست خود تماس بگیرید.
پیگیری درمان: به توصیه های متخصص پوست برای جلسات پیگیری و ارزیابی مجدد پوست پایبند باشید.
7. صبر و شکیبایی:
زمان بهبودی: به پوست خود زمان کافی برای بهبودی بدهید. نتایج نهایی ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد تا کاملاً مشخص شوند.
انتخاب بهترین نوع لایه برداری برای پوست بستگی به چندین عامل دارد از جمله نوع پوست، مشکلات پوستی، حساسیت ها، اهداف درمانی و میزان تحمل درد و زمان بهبودی. در اینجا به انواع رایج لایه برداری و مناسب ترین آنها برای هر نوع پوست می پردازیم:
1. پوست چرب:
لایه برداری فیزیکی: اسکراب های ملایم با ذرات ریز می توانند به کنترل چربی و تمیز کردن منافذ کمک کنند.
لایه برداری شیمیایی:
اسید سالیسیلیک (BHA): به دلیل توانایی نفوذ به منافذ، برای پوست های چرب و آکنه ای بسیار موثر است.
پیلینگ های متوسط مثل TCA: برای درمان جای جوش و تنظیم تولید سبوم.
میکرودرم ابریژن: مناسب برای لایه برداری سطحی و بهبود بافت پوست.
2. پوست خشک:
لایه برداری شیمیایی ملایم:
اسیدهای آلفا هیدروکسی (AHA) مثل اسید لاکتیک: به دلیل خاصیت مرطوب کنندگی، برای پوست های خشک مناسب هستند.
اسیدهای پلی هیدروکسی (PHA): مثل گلوکونولاکتون که بسیار ملایم و آبرسان هستند.
لایه برداری فیزیکی: باید با احتیاط استفاده شود؛ اسکراب های بسیار ملایم یا برس های پاک کننده با حرکات آرام.
3. پوست حساس:
لایه برداری شیمیایی ملایم:
اسید لاکتیک یا ماندلیک: به دلیل تحریک کمتر، برای پوست های حساس مناسب هستند.
PHA ها: به دلیل خاصیت ملایم و آبرسانی، گزینه خوبی هستند.
میکرودرم ابریژن: با شدت بسیار کم و تحت نظارت متخصص می تواند استفاده شود.
4. پوست مختلط:
ترکیبی از روش ها: بسته به مناطق مختلف صورت، ممکن است از ترکیبی از لایه برداری ها استفاده شود. مثلاً اسید سالیسیلیک در نواحی چرب و اسید لاکتیک در نواحی خشک تر.
فرکانس لایه برداری پوست به نوع لایه برداری، نوع پوست، وضعیت پوست و اهداف درمانی بستگی دارد. در اینجا به راهنمایی کلی درباره فرکانس لایه برداری برای انواع مختلف لایه برداری می پردازیم:
لایه برداری سطحی:
اسکراب های فیزیکی:
پوست چرب: یک تا دو بار در هفته
پوست خشک یا حساس: یک بار در هفته یا کمتر
پیلینگ های شیمیایی سطحی (مثل AHA ها یا BHA ها):
پوست چرب: دو تا سه بار در هفته با غلظت های ملایم
پوست خشک یا حساس: یک بار در هفته یا حتی کمتر، با شروع از غلظت های بسیار پایین
میکرودرم ابریژن سطحی:
معمولاً هر دو تا شش هفته یک بار، بسته به شرایط پوست و پاسخ آن به درمان.
لایه برداری متوسط:
پیلینگ های شیمیایی متوسط (مثل TCA):
این نوع پیلینگ ها معمولاً در کلینیک ها انجام می شوند و فرکانس آنها ممکن است هر سه تا شش ماه یک بار باشد، بسته به بهبودی و نیازهای پوست.
لایه برداری عمیق:
پیلینگ های شیمیایی عمیق (مثل اسید فنولی):
به دلیل زمان بهبودی طولانی و خطرات بیشتر، این نوع لایه برداری ممکن است فقط یک یا دو بار در زندگی یا با فاصله های بسیار طولانی (مثلاً هر چند سال یک بار) انجام شود.
لایه برداری لیزری:
لیزرهای ابلیتیو: به دلیل تهاجمی بودن، ممکن است یک بار در سال یا هر چند سال یک بار انجام شوند.
لیزرهای غیر ابلیتیو: می‌توانند چندین بار در سال (مثلاً هر سه تا شش ماه) انجام شوند، زیرا بهبودی سریع تر و تهاجمی کمتری دارند.
در زیر محصولات لایه بردار پوست توصیه شده توسط متخصصین پوست وجود دارد که حاوی مواد لایه بردار مانند AHAs و BHAs هستند و مطابق با راهنمایی متخصصان هستند. اگرچه برخی از این محصولات ممکن است برای استفاده روزانه بی خطر باشند، اما کارشناسان توصیه می کنند یک تا سه بار در هفته لایه برداری کنید.
بهترین لایه بردار پوست پودری: لایه بردار میکروفولیانت روزانه Dermalogica
این لایه بردار پوست روزانه که به پودر تبدیل می شود، به بهبود پوست کدر و یکنواخت شدن بافت پوست کمک می کند و با جوش ها، لک ها و جوش های سرسیاه مبارزه می کند. این محصول برای دستیابی به این نتایج بیشتر از موادی مانند پودر مبتنی بر برنج، بلغور جو دوسر کلوئیدی و اسید سالیسیلیک استفاده می کند.
بهترین لایه برداری: پدهای لایه برداری روزانه یونیورسال آلفا بتا برای مراقبت از پوست دکتر دنیس گراس
این لایه بردار دارای ترکیباتی مانند اسید لاکتیک و مالیک برای صاف کردن رنگ پوست، اسید گلیکولیک برای کاهش خطوط ریز و اسید سالیسیلیک برای لایه برداری، کاهش تجمع چربی اضافی و مبارزه با آکنه است. برخلاف سایر لایه‌بردارها، که باید استفاده از آن را به دو تا سه بار در هفته بسته به پوست خود محدود کنید، می توانید از این لایه برداری شیمیایی دو مرحله ای روزانه استفاده کنید، زیرا این لایه بردار فاقد اسید ماندلیک (AHA) یا سالیکس آلبا (BHA) است. این لایه بردارهای روزانه در دو نسخه دیگر نیز موجود است، از جمله نسخه فوق العاده ملایم و نسخه بسیار قوی.
بهترین ماسک صورت: ماسک خاک رس لایه بردار ساده منافذ استخراج کننده Philosophy Purity Made
به عنوان یک درمان هفتگی در روال مراقبت از پوست خود، از این ماسک خاک رس استفاده می کند تا منافذ را باز کند و ظاهر آن ها را کاهش دهد. می تواند این کار را انجام دهد زیرا اسید سالیسیلیک یکی از مواد اصلی آن است. به گفته Philosophy، مقداری به اندازه سکه را روی نواحی که می خواهید هدف قرار دهید بمالید و پس از پنج تا ده دقیقه آن را بشویید.
بهترین لایه بردار پوست ایرانی کرم آلفا هیدروکسی اسید (AHA 10%) سینره است که فاقد عطر و رنگ بوده و مناسب لایه برداری ملایم پوست و کمک به رفع چروک های سطحی است.
لایه برداری پوست می تواند مزایای زیادی داشته باشد، اما مانند هر روش درمانی دیگر، ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد. عوارض جانبی لایه برداری بسته به نوع لایه برداری (فیزیکی، شیمیایی یا لیزری)، عمق لایه برداری، نوع پوست و مراقبت های پس از درمان می تواند متفاوت باشد. در اینجا به برخی از رایج ترین عوارض جانبی اشاره می کنیم:
عوارض کوتاه‌مدت:
تحریک پوست: قرمزی، سوزش، خارش و احساس گرما روی پوست می تواند پس از لایه برداری رخ دهد.
پوسته پوسته شدن: معمولاً بعد از پیلینگ شیمیایی متوسط تا عمیق یا لیزر درمانی، پوست شروع به پوسته پوسته شدن می کند که بخشی از فرآیند بهبودی است.
خشکی پوست: به ویژه بعد از لایه برداری شیمیایی، پوست ممکن است خشک تر از حد معمول شود.
تورم: ممکن است پوست به طور موقت متورم شود، به خصوص در پیلینگ های عمیق تر.
عوارض میان مدت تا طولانی مدت:
تغییر رنگ پوست:
هایپرپیگمنتیشن: تیره شدن پوست در نواحی لایه برداری شده، به خصوص در افراد با پوست تیره تر.
هایپوپیگمنتیشن: روشن شدن پوست که معمولاً با پیلینگ های عمیق تر دیده می شود.
زخم: در صورتی که لایه برداری بیش از حد عمیق انجام شود یا مراقبت های بعدی به درستی انجام نشود، ممکن است جای زخم ایجاد شود.
حساسیت به نور خورشید: پوست بعد از لایه برداری به خصوص در مراحل اولیه بهبودی، بسیار حساس به نور UV می شود و می تواند به سوختگی پوست منجر شود.
عفونت: اگر پوست به خوبی مراقبت نشود یا در محیط کثیف لایه برداری انجام شود، خطر عفونت وجود دارد.
جوش های پس از درمان: برخی افراد ممکن است بعد از لایه برداری با جوش های جدید مواجه شوند.
عوارض نادر یا خاص:
واکنش های آلرژیک: به مواد شیمیایی استفاده شده در پیلینگ ها.
تغییرات در خطوط و بافت پوست: در موارد نادر، ممکن است تغییراتی در خطوط چهره یا بافت پوست ایجاد شود که مطلوب نباشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با شرکت آرکا شیمی گستر سپیدار وارد کننده مواد اولیه دارویی آرایشی و بهداشتی با شماره های 02182801442 و 09026715830 در تماس باشید.
