ویتامین C (اسید آسکوربیک) یک ماده مغذی ضروری است که در بسیاری از فرآیندهای بدن نقش دارد. با این حال، مصرف آن ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشد. در ادامه، تداخل های دارویی مرتبط با ویتامین C تحت چند عنوان بررسی می شود.
اگر شما هم علاقه مند به مراقبت از پوست خود هستید، احتمالاً نام ویتامین C را برای بهبود عملکرد پوست و اثرگذاری خاص آن شنیده اید. یکی از مواد مراقبت از پوست که مانند جادو برای همه عمل می کند ویتامین C است. این آنتی اکسیدان قوی رادیکال های آزاد را خنثی می کند، سلول های آسیب دیده را ترمیم می کند، به روند بازسازی پوست کمک می کند، نواحی رنگدانه را روشن می کند، تولید کلاژن را تحریک می کند و از پوست در برابر آلاینده های مضر محافظت می کند.
اما، وقتی صحبت از لایه بندی یا ترکیب ویتامین سی با سایر مواد دوستدار پوست می شود، باید توجه بیشتری داشته باشید. اگرچه آنها به صورت جداگانه معجزه می کنند، اما ترکیب آنها با هم می تواند یک دستور العمل برای فاجعه پوستی باشد. در اینجا تمام موادی که نباید با ویتامین ث مخلوط کنید آورده شده است.
بنزوئیل پراکسید به عنوان درمانی برای آکنه خفیف تا متوسط استفاده می شود. این ماده نه تنها باکتری های مولد آکنه را کاهش می دهد بلکه از خشکی و پوسته پوسته شدن پوست شما نیز جلوگیری می کند. با این حال، ترکیب بنزوئیل پراکسید با ویتامین سی برای پوست شما مفید نیست. درمان موضعی پوست با بنزوئیل پراکسید، در واقع، ویتامین سی را اکسید کرده و اثرات یکدیگر را خنثی می کند.
رتینوئیدها حاوی ترکیبات ضد پیری هستند که به کاهش ظاهر خطوط و چین و چروک و افزایش تولید کلاژن کمک می کنند. ترکیب رتینول با ویتامین C دستور العملی برای لایه برداری، قرمزی و تحریک، به طور خلاصه، یک فاجعه کامل برای سلامت پوست شما است. و این تمام ماجرا نیست!
هنگامی که از این دو ماده با هم استفاده می کنید، در معرض خطر آسیب اشعه ماوراء بنفش بسیار بالاتر هستید. بنابراین، استفاده از ویتامین ث در روتین مراقبت از پوست صبحگاهی و رتینول در روتین مراقبت از پوست در شب ایده آل است.
آلفا هیدروکسی اسیدها (AHAs) و بتا هیدروکسی اسیدها (BHAs) لایه بردارهای شیمیایی هستند که می توانند پوست شما را کاملا متحول کنند. در حالی که AHA به نوسازی سطح پوست کمک می کند، BHA عمیق تر به منافذ می رود تا سلول های مرده و سبوم اضافی را از بین ببرد.
آلفا هیدروکسی، بتا هیدروکسی و ویتامین سی همگی مواد اسیدی هستند. بنابراین، هنگامی که AHA/BHA را با ویتامین ث لایه لایه می کنید، پوست خود را تحریک می کند. کاری که می توانید به جای آن انجام دهید این است که از ویتامین سی در صبح و AHA/BHA در شب استفاده کنید یا هر شب به طور متناوب بین AHA/BHA و ویتامین سی استفاده کنید.
نیاسینامید که به عنوان ویتامین B3 نیز شناخته می شود، یک ماده مغذی ضروری است که به ساخت پروتئین در پوست کمک می کند، رنگ ناهموار پوست را درمان می کند، اندازه منافذ بزرگ را کاهش می دهد، از خطوط ریز و چین و چروک جلوگیری می کند و درخشندگی سالمی را به آن می بخشد.
با این حال، هنگامی که نیاسینامید را با ویتامین C ترکیب می کنید، یکدیگر را از نظر شیمیایی خنثی می کنند و هر دو فرمول را روی پوست شما بی اثر می کنند. نیاسینامید تمام خواص خوب ویتامین سی را از بین می برد و آن را به ماده ای تبدیل می کند که می تواند باعث قرمزی و ایجاد جوش شود.
ویتامین C به دلیل خواص آنتی اکسیدانی اش ممکن است با برخی داروهای شیمی درمانی تداخل ایجاد کند. آنتی اکسیدان ها مانند ویتامین C می توانند رادیکال های آزاد تولیدشده توسط برخی داروهای شیمی درمانی را خنثی کنند، که ممکن است اثربخشی این داروها را کاهش دهد. داروهایی مانند بورتزومیب یا سیس پلاتین ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. پیش از مصرف مکمل های ویتامین C در طول شیمی‌درمانی، حتماً با پزشک مشورت کنید.
مصرف دوزهای بالای ویتامین C ممکن است باعث عوارض گوارشی مانند اسهال شود که می تواند با عوارض شیمی درمانی تداخل کند. از مصرف دوزهای غیرضروری یا بالا بدون نظارت پزشکی خودداری کنید.
ویتامین C ممکن است با داروهای ضد انعقاد یا رقیق کننده خون تعامل داشته باشد. ویتامین C در دوزهای بالا ممکن است متابولیسم وارفارین را تحت تأثیر قرار دهد و اثربخشی آن را کاهش دهد. تأثیر آن کاهش اثر ضد انعقادی و افزایش خطر لخته شدن خون است. بیماران تحت درمان با وارفارین باید از تغییرات ناگهانی در مصرف ویتامین C اجتناب کنند و با پزشک مشورت کنند.
ویتامین C می تواند بر جذب یا اثربخشی برخی داروهای گوارشی تأثیر بگذارد. ویتامین C به محیط اسیدی معده وابسته است و مصرف همزمان با PPI هایی مانند امپرازول ممکن است جذب آن را کاهش دهد. مصرف ویتامین C و این داروها را با فاصله زمانی مناسب تنظیم کنید.
آنتی اسیدها (مانند هیدروکسید آلومینیوم) می توانند pH معده را تغییر دهند و جذب ویتامین C را مختل کنند. مصرف این داروها و مکمل های ویتامین C را جداگانه انجام دهید.
ویتامین C ممکن است بر متابولیسم هورمون ها تأثیر بگذارد. دوزهای بالای ویتامین C ممکن است سطح استروژن در خون را افزایش دهد، زیرا متابولیسم استروژن را در کبد تحت تأثیر قرار می دهد. تأثیر آن افزایش خطر عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند تهوع یا حساسیت پستان است. در صورت مصرف مکمل های ویتامین C با دوز بالا، با پزشک خود درباره تنظیم دوز مشورت کنید.
ویتامین C می تواند جذب برخی مواد معدنی را تحت تأثیر قرار دهد. ویتامین C جذب آهن غیرهم (موجود در غذاهای گیاهی) را افزایش می دهد. این ویژگی برای افراد مبتلا به کم‌خونی مفید است. اما در افراد با هموکروماتوز (افزایش بیش از حد آهن) ممکن است خطرناک باشد. افراد مبتلا به بیماری های مرتبط با متابولیسم آهن باید مصرف ویتامین C را تحت نظر پزشک کنترل کنند.
دوزهای بالای ویتامین C ممکن است جذب مس را کاهش دهد. از مصرف طولانی مدت دوزهای بالای ویتامین C بدون نظارت پزشکی خودداری کنید. پیش از مصرف مکمل های ویتامین C، به ویژه در دوزهای بالا، با پزشک یا داروساز مشورت کنید، به خصوص اگر داروهای خاصی مصرف می کنید.
دریافت ویتامین C از منابع غذایی مانند مرکبات، توت فرنگی و سبزیجات معمولاً بی خطر است و کمتر باعث تداخل می شود. برای کاهش تداخل، مکمل های ویتامین C را با فاصله زمانی مناسب از داروها مصرف کنید.
برای کسب اطلاعات بیشتر با آرکا شیمی گستر سپیدار وارد کننده مواد اولیه دارویی آرایشی و بهداشتی در ارتباط باشید.
منبع:
