آکنه، انواع آن، علائم، علل بروز و درمان آن

آکنه Acne یک بیماری شایع پوستی است که در آن منافذ پوست شما مسدود می شود. انسداد منافذ باعث ایجاد جوش های سرسیاه، سرسفید و دیگر انواع جوش می شود. جوش ها برآمدگی هایی پر از چرک و گاهی دردناک روی پوست شما هستند. اصطلاح پزشکی برای آکنه، آکنه ولگاریس است.

آکنه چقدر شایع است؟ اگر اکنه دارید، بدانید که تنها نیستید. آکنه شایع ترین بیماری پوستی است که افراد تجربه می کنند. تخمین زده می شود 80 درصد از افراد 11 تا 30 ساله حداقل به شکل خفیف به این بیماری پوستی مبتلا می شوند.

سبوم روغنی است که به جلوگیری از خشک شدن پوست کمک می‌کند و سلول‌های مرده پوست منافذ را مسدود می‌کنند که منجر به شیوع ضایعاتی می‌شود که معمولاً به آن آکنه، جوش یا زیت می‌گویند.

بیشتر اوقات، شیوع این بیماری در صورت رخ می دهد، اما می تواند در پشت، قفسه سینه و شانه ها نیز ظاهر شود. هرچه زودتر درمان را شروع کنید، خطر ابتلا به چنین مشکلاتی کاهش می یابد.

این بیماری یک اختلال التهابی پوست است که دارای غدد چربی است که به فولیکول مو که حاوی موهای ظریف است متصل می شود. پوست، غدد سباسه سبوم می سازد که از طریق منافذ، که یک روزنه در فولیکول است، روی سطح پوست تخلیه می شود.

کراتینوسیت ها، نوعی سلول پوست، فولیکول را می پوشانند. به طور معمول هنگامی که بدن سلول های پوست را می ریزد، کراتینوسیت ها به سطح پوست بالا می روند. وقتی فردی دچار این بیماری است، مو، سبوم و کراتینوسیت ها در داخل منافذ به هم می چسبند. این کار از ریزش کراتینوسیت ها جلوگیری می کند و مانع از رسیدن سبوم به سطح پوست می شود.

مخلوط روغن و سلول‌ها به باکتری‌ هایی که معمولاً روی پوست زندگی می‌کنند اجازه می‌دهد در فولیکول‌ های مسدود شده رشد کنند و باعث التهاب – تورم، قرمزی، گرما و درد شوند. هنگامی که دیواره فولیکول مسدود شده شکسته می شود، باکتری ها، سلول های پوست و سبوم را در پوست مجاور می ریزد و ضایعات یا جوش هایی ایجاد می کند.

برای اکثر افراد، این بیماری پوستی تا سی سالگی از بین می رود، اما برخی از افراد در دهه چهل و پنجاه سالگی همچنان این مشکل پوستی را دارند.

چه کسانی دچار آکنه می شوند؟

افراد در هر نژاد و سنی به آکنه مبتلا می شوند، اما بیشتر در نوجوانان و جوانان دیده می شود. این بیماری پوستی در مردان و در سنین نوجوانی شایع تر است. این بیماری پوستی می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.

انواع آکنه

آکنه باعث ایجاد چندین نوع ضایعه پوستی و جوش می شود. پزشکان به فولیکول های موی بزرگ یا مسدود شده به عنوان کومدون اشاره می کنند. انواع آکنه عبارتند از:

آکنه قارچی (pityrosporum folliculitis): آکنه قارچی زمانی اتفاق می‌افتد که مخمر در فولیکول‌های مو انباشته شود. اینها می توانند خارش و ملتهب باشند.

آکنه کیستیک: این نوع باعث ایجاد جوش ها و ندول های عمیق و چرکی می شود. اینها می توانند اسکار ایجاد کنند.

آکنه هورمونی: این نوع بر بزرگسالانی که تولید بیش از حد سبوم دارند که منافذ آنها را مسدود می کند، تأثیر می گذارد.

آکنه ندولار: این نوع شکل شدیدی از آکنه است که باعث ایجاد جوش در سطح پوست و توده های حساس و ندولار در زیر پوست شما می شود.

همه این اشکال می توانند بر اعتماد به نفس شما تأثیر بگذارند و نوع کیستیک و ندولار می تواند منجر به آسیب دائمی پوست به شکل زخم شود. بهتر است زودتر از یک پزشک پوست کمک بگیرید تا آنها بتوانند بهترین گزینه های درمانی را برای شما تعیین کنند.

علائم آکنه روی پوست چیست؟

جوش (پوستول): برجستگی های پر از چرک (پاپول).
پاپول ها: برجستگی های کوچک و تغییر رنگ، اغلب قرمز تا بنفش یا تیره تر از رنگ طبیعی پوست شما.
جوش های سر سیاه: منافذ مسدود شده با رویه سیاه.
جوش های سرسفید: منافذ مسدود شده با رویه سفید.
ندول ها: توده های بزرگ زیر پوست شما که دردناک هستند.
کیست ها: توده های دردناک پر از مایع (چرکی) زیر پوست شما.

این اختلال پوستی می تواند خفیف باشد و باعث ایجاد چند جوش گاه به گاه شود یا می تواند متوسط باشد و باعث ایجاد پاپول های التهابی شود. آکنه شدید باعث ایجاد ندول و کیست می شود.

علل بروز آکنه

از علل بروز آکنه، مسدود شدن فولیکول ها یا منافذ مو است. فولیکول های مو لوله های کوچکی هستند که یک تار از موهای شما را نگه می دارند. چندین غدد وجود دارند که در فولیکول های مو تخلیه می شوند. هنگامی که مواد بیش از حد در داخل فولیکول موهای شما باشد، گرفتگی ایجاد می شود. منافذ شما ممکن است با موارد زیر مسدود شود:

سبوم: یک ماده روغنی است که یک سد محافظ برای پوست شما ایجاد می کند.

باکتری ها: مقادیر کمی از باکتری ها به طور طبیعی روی پوست شما زندگی می کنند. اگر بیش از حد باکتری دارید، می تواند منافذ شما را مسدود کند.

سلول های مرده پوست: سلول های پوست شما اغلب می ریزند تا فضای بیشتری برای رشد سلول ها ایجاد شود. هنگامی که پوست شما سلول های مرده پوست را آزاد می کند، آنها می توانند در فولیکول های مو گیر کنند.

وقتی منافذ شما مسدود می شود، موادی فولیکول مو را مسدود می کند و جوش ایجاد می کند. این باعث ایجاد التهاب می شود که به صورت درد و تورم احساس می کنید. شما همچنین می توانید التهاب را از طریق تغییر رنگ پوست مانند قرمزی اطراف جوش مشاهده کنید.

این بیماری معمولا در صورت، پیشانی، سینه، کمر، باسن و شانه‌ها ظاهر می‌شود، زیرا این نواحی پوست بیشترین غدد چربی (چربی) را دارند. فولیکول های مو به غدد چربی متصل هستند.

دیواره فولیکول ممکن است برآمده شده و یک سر سفید ایجاد کند یا ممکن است به سطح باز شده و تیره شود و باعث ایجاد جوش سرسیاه شود. یک جوش سرسیاه ممکن است مانند خاک گیر کرده در منافذ به نظر برسد. اما در واقع منافذ مملو از باکتری و روغن است که وقتی در معرض هوا قرار می گیرد قهوه ای می شود.

جوش ها لکه های قرمز برجسته با مرکز سفید هستند که وقتی فولیکول های مسدود شده مو ملتهب یا با باکتری عفونی می شوند ایجاد می شوند. انسداد و التهاب در اعماق فولیکول های مو باعث ایجاد توده های کیست مانند، در زیر سطح پوست شما می شود. سایر منافذ پوست شما، که منافذ غدد عرق هستند، معمولاً در ایجاد آکنه نقش ندارند.

هورمون ها و آکنه

آکنه تا حد زیادی یک وضعیت هورمونی است که توسط هورمون های آندروژن (تستوسترون) ایجاد می شود. این بیماری پوستی معمولاً در سالهای نوجوانی و جوانی فعال می شود. همچنین ممکن است متوجه ایجاد آکنه در دوره قاعدگی در نتیجه فعالیت هورمونی شوید. عوامل زیر ابتلا به آکنه را افزایش می دهند:

هورمون ها: افزایش آندروژن ها، که هورمون های جنسی مردانه هستند، ممکن است منجر به آکنه شود. اینها در پسران و دختران به طور معمول در دوران بلوغ افزایش می‌یابند و باعث بزرگ شدن غدد چربی و سبوم بیشتر می‌شوند. تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری نیز می تواند باعث اکنه شود.

سابقه خانوادگی: محققان بر این باورند که اگر والدین شما آکنه داشته باشند، احتمال ابتلا به اکنه بیشتر است.

داروها: برخی داروها، مانند داروهایی که حاوی هورمون ها، کورتیکواستروئیدها و لیتیوم هستند، می توانند باعث اکنه شوند.

سن: افراد در هر سنی ممکن است به آکنه مبتلا شوند، اما در نوجوانان شایع تر است.

بر خلاف باور عموم مردم شکلات و غذاهای چرب. خوردن شکلات یا غذای چرب هیچ تاثیری بر این بیماری ندارد. آکنه با پوست کثیف ایجاد نمی شود. در واقع، شستن بیش از حد پوست یا تمیز کردن آن با صابون‌ های خشن یا مواد شیمیایی، پوست را تحریک می‌کند و می‌تواند این اختلال پوستی را بدتر کند.

لوازم آرایشی لزوماً این اختلال را بدتر نمی کنند، به خصوص اگر از لوازم آرایشی بدون روغن استفاده می کنید و آرایش را به طور مرتب پاک می کنید. لوازم آرایشی بدون روغن با اثربخشی داروهای اکنه تداخلی ندارند.

این عوامل باعث تشدید آکنه می شوند:

پوشیدن لباس های تنگ مانند کلاه ایمنی.
آلودگی هوا و شرایط آب و هوایی خاص به ویژه رطوبت بالا.
استفاده از محصولات مراقبت شخصی روغنی یا چرب، مانند لوسیون ها و کرم های سنگین، یا کار در محلی که به طور معمول با گریس در تماس است، مانند کار در رستوران با روغن سرخ کردنی.
استرس که باعث افزایش هورمون کورتیزول می شود.
عوارض جانبی یک دارو.

برخی از مطالعات، غذاها و رژیم های غذایی خاص را با این بیماری پوستی مرتبط می کنند، مانند: شیر بدون چربی، پروتئین آب پنیر و رژیم های غذایی سرشار از قند. در حالی که رژیم های غذایی با قند بالا ممکن است منجر به شیوع آکنه شود، شکلات مستقیماً با آکنه مرتبط نیست.

برای کاهش خطر ابتلا به آکنه، یک رژیم غذایی متعادل و مغذی با مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه، به ویژه آنهایی که سرشار از ویتامین C و بتاکاروتن هستند، انتخاب کنید که به کاهش التهاب کمک می کند.

آکنه چقدر می تواند شدید باشد؟

متخصصان پوست آکنه را بر اساس شدت رتبه بندی می کنند:

درجه 1 (خفیف): عمدتاً جوش‌های سرسفید و سرسیاه با چند پاپول و پوسچول.

درجه 2 (آکنه متوسط یا پوسچولار): پاپول ها و پوسچول های متعدد، بیشتر روی صورت شما.

درجه 3 (آکنه با شدت متوسط یا ندولوسیستیک): پاپول ها و پوسچول های متعدد همراه با ندول های گهگاه ملتهب. کمر و سینه شما نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد.

درجه 4 (آکنه ندولوسیستیک شدید): تعداد زیادی جوش و ندول بزرگ، دردناک و ملتهب.

درمان آکنه

راه های مختلفی برای درمان آکنه وجود دارد. هر نوع درمان بر اساس سن شما، نوع آکنه و شدت آن متفاوت است. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است مصرف داروهای خوراکی، استفاده از داروهای موضعی یا استفاده از درمان های دارویی را برای درمان پوست شما توصیه کند. هدف از درمان اکنه جلوگیری از ایجاد جوش های جدید و التیام لک های موجود روی پوست شما است.

داروهای موضعی آکنه

متخصص پوست و مو استفاده از یک داروهای موضعی آکنه را برای درمان پوست خود توصیه می کند. شما می توانید این داروها را به طور مستقیم روی پوست خود مانند لوسیون یا مرطوب کننده بمالید. این می تواند شامل محصولاتی باشد که حاوی یکی از مواد زیر باشد:

بیشتر بخوانید: اتیلن دی آمین تترا استیک اسید یا ادتا چیست

بنزوئیل پراکسید: این به عنوان یک محصول بدون نسخه (مانند Clearasil®، Stridex® و PanOxyl®) به عنوان ژل یا شستشو در دسترس است. این باکتری های سطحی را هدف قرار می دهد که اغلب این اختلال پوستی را تشدید می کند. غلظت های کمتر و فرمولاسیون های شستشو کمتر باعث تحریک پوست شما می شود.

اسید سالیسیلیک: برای آکنه به عنوان پاک کننده یا لوسیون بدون نسخه در دسترس است. این به برداشتن لایه بالایی پوست آسیب دیده کمک می کند. اسید سالیسیلیک سلول های مرده پوست را حل می کند تا از گرفتگی فولیکول های مو جلوگیری کند.

اسید آزلائیک: این یک اسید طبیعی است که در غلات مختلف مانند جو، گندم و چاودار یافت می شود. میکروارگانیسم های روی پوست را از بین می برد و تورم را کاهش می دهد.

رتینوئیدها (مشتقات ویتامین A): رتینول مانند Retin-A®، Tazorac® و Differin® که بدون نسخه در دسترس است، جوش‌های سرسیاه و سرسفید را از بین می‌برد و به جلوگیری از مسدود شدن منافذ، اولین نشانه‌ های اکنه کمک می‌کند. اکثر افراد کاندیدای درمان با رتینوئید هستند.

این داروها درمان لکه بینی نیستند و برای جلوگیری از ایجاد جوش های جدید باید در کل ناحیه پوستی که دچار آکنه شده است استفاده شوند. شما اغلب نیاز دارید تا چندین ماه قبل از مشاهده نتایج مثبت از آنها استفاده کنید.

آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک های موضعی مانند کلیندامایسین و اریترومایسین باکتری های سطحی را که تشدید و باعث آکنه می شوند را کنترل می کنند. آنتی بیوتیک ها زمانی که با بنزوئیل پراکسید ترکیب شوند موثرتر هستند.

داپسون: داپسون (Aczone®) یک ژل موضعی است که خاصیت ضد باکتریایی نیز دارد. آکنه ملتهب را درمان می کند.

داروهای آکنه خوراکی

داروهای آکنه خوراکی قرص هایی هستند که برای پاک کردن اکنه از طریق دهان مصرف می کنید. انواع داروهای آکنه خوراکی می تواند شامل موارد زیر باشد:

آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک ها آکنه های ناشی از باکتری ها را درمان می کنند. آنتی بیوتیک های رایج برای اکنه عبارتند از تتراسایکلین، مینوسیکلین و داکسی سایکلین. اینها برای انواع متوسط تا شدید بهترین هستند.

ایزوترتینوئین (Amnesteem®، Claravis® و Sotret®): ایزوترتینوئین یک رتینوئید خوراکی است. ایزوترتینوئین اندازه غدد چربی را کوچک می کند که به شکل گیری این اختلال کمک می کند.

داروهای ضد بارداری: استفاده از برخی از داروهای ضد بارداری گاهی اوقات می تواند به زنان و افرادی که آکنه دارند کمک کند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) چندین نوع قرص ضد بارداری را برای درمان آکنه تایید کرده است. برخی از نام های تجاری عبارتند از Estrostep®، Beyaz®، Ortho Tri-Cyclen® و Yaz®. این قرص ها حاوی ترکیبی از استروژن (هورمون جنسی اولیه AFAB) و پروژسترون (شکل طبیعی استروئید است که به تنظیم قاعدگی کمک می کند).

هورمون درمانی: هورمون درمانی برای برخی از افراد مبتلا به آکنه مفید است، به خصوص اگر در طول قاعدگی یا دوره های نامنظم ناشی از آندروژن اضافی (هورمون) شعله ور شدن اکنه را تجربه کنید. هورمون درمانی شامل دوز کم استروژن و پروژسترون (قرص های ضد بارداری) یا دارویی به نام اسپیرونولاکتون است که اثر برخی هورمون ها را در سطح فولیکول های مو و غدد چربی شما مسدود می کند.

دیگر درمان های آکنه

اگر داروهای موضعی یا خوراکی برای آکنه شما خوب کار نمی کنند یا اگر اسکارهایی از اکنه دارید، یک ارائه متخصص پوست و مو ممکن است انواع مختلفی از درمان های آکنه را برای پاکسازی پوست شما توصیه کند، از جمله:

استروئیدها: استروئیدها می توانند آکنه شدید را با تزریق به ندول های بزرگ برای کاهش التهاب درمان کنند.

لیزر: لیزر و نور درمانی اسکار آکنه را درمان می کند. لیزر گرما را به کلاژن زخمی زیر پوست شما می رساند. این به پاسخ ترمیم زخم بدن شما برای ایجاد کلاژن جدید و سالم متکی است که رشد پوست جدید را برای جایگزینی آن تشویق می کند.

لایه برداری شیمیایی: در این درمان از مواد شیمیایی مخصوص برای برداشتن لایه رویی پوست قدیمی استفاده می شود. پس از برداشتن لایه رویی پوست، پوست جدید صاف تر می شود و می تواند اسکار آکنه را کاهش دهد.

درمان آکنه با آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که باکتری ها را هدف قرار می دهند. برخی از آنها برای درمان آکنه نیز می توانند التهاب را کاهش دهند. باکتری ها می توانند منافذ شما را مسدود کرده و باعث این اختلال پوستی شوند. آنتی بیوتیک ها مسئول موارد زیر هستند:

جلوگیری از ورود باکتری ها به بدن شما.
از بین بردن باکتری ها.
جلوگیری از تکثیر باکتری ها.

اگر اکنه ناشی از باکتری دارید یا عفونت دارید، یک متخصص پوست و مو آنتی بیوتیک را توصیه می کند. آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت را از بین می‌برند، اگر باکتری وارد جوش‌های پوسته شده شود که می‌تواند متورم و دردناک شود. این دارو درمانی برای این بیماری نیست و برای درمان اکنه نباید آن را طولانی مدت مصرف کنید.

درمان خانگی آکنه

اگر آکنه دارید، می توانید یک روال مراقبت از پوست در خانه را شروع کنید تا به رفع اکنه کمک کنید:

حداقل یک بار در روز پوست خود را با آب گرم (نه داغ) و یک پاک کننده ملایم بشویید. پاک کننده ها محصولات مراقبت از پوست بدون نسخه هستند که به تمیز کردن پوست شما کمک می کنند.

بعد از ورزش یا عرق کردن، پوست خود را بشویید.

از استفاده از محصولات مراقبت از پوست با الکل، مواد قابض، تونرها و لایه بردارها که می توانند پوست شما را تحریک کنند، خودداری کنید.

آرایش خود را در پایان روز یا قبل از رفتن به رختخواب پاک کنید.

انتخاب یک مرطوب کننده بدون روغن برای استفاده روی پوست بعد از پاکسازی.

از ترکیدن، برداشتن یا فشار دادن اکنه خودداری کنید. اجازه دهید پوست شما به طور طبیعی بهبود یابد تا از ایجاد جای زخم روی پوست خود جلوگیری کنید.

اگر روال مراقبت از پوست در خانه شما در درمان اکنه موثر نیست، به یک متخصص پوست و مو مراجعه کنید.

درمان آکنه در بارداری

بسیاری از درمان‌های موضعی و خوراکی آکنه در دوران بارداری بی‌خطر نیستند. اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید، مهم است که در مورد درمان این اختلال پوستی با متخصص پوست و موی خود صحبت کنید و در صورت باردار شدن به آنها اطلاع دهید.

چه مدت طول می کشد تا آکنه از بین برود؟

به طور متوسط بین یک تا دو هفته طول می کشد تا جوش های آکنه به خودی خود از بین بروند. با درمان دارویی و یک روال مراقبت از پوست خوب، می‌توانید زمان بهبودی بدن خود را تسریع کنید تا این بیماری سریع‌تر از بین برود. برای اکنه شدید، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا اکنه شما از بین برود.

جلوگیری از بروز آکنه

شما نمی توانید به طور کامل از آکنه جلوگیری کنید، به خصوص در هنگام تغییرات هورمونی، اما می توانید خطر ابتلا به آکنه را با موارد زیر کاهش دهید:

روزانه صورت خود را با آب گرم و پاک کننده صورت بشویید.

استفاده از مرطوب کننده بدون روغن.

استفاده از محصولات آرایشی “غیر کومدوژنیک” و پاک کردن آرایش در پایان هر روز.

دور نگه داشتن دست ها از صورت.

آکنه و جای زخم

گاهی اوقات آکنه می تواند باعث ایجاد زخم شود. این زمانی اتفاق می افتد که اکنه به لایه بالایی پوست شما نفوذ کند و به لایه های عمیق تر پوست آسیب برساند. التهاب باعث می شود منافذ آکنه شما متورم شوند و دیواره های منافذ شروع به شکستن کنند که باعث آسیب پوست می شود.

جای زخم می تواند منبعی برای اضطراب باشد که طبیعی است. قبل از درمان، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما تعیین می کند که چه نوع اکنه ای باعث ایجاد اسکار شما شده است. چندین گزینه درمانی برای اسکار اکنه وجود دارد.

تاثیر آکنه بر سلامت روان

آکنه می تواند باعث اختلال در سلامت روان شما شود زیرا بر ظاهر و عزت نفس شما تأثیر می گذارد. اغلب، اگر هورمون ها باعث ایجاد اکنه شوند، از کنترل شما خارج می شود. این می‌تواند استرس ایجاد کند، که می‌تواند بر روان شما تأثیر بگذارد. این بیماری می تواند برای نوجوانان و جوانان چالش برانگیز باشد.

اگر اکنه شما باعث ایجاد احساس اضطراب در شما می شود یا شما را از شرکت در فعالیت های اجتماعی با دوستان و خانواده خود باز می دارد، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا یک متخصص سلامت روان صحبت کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

قبل از شیوع و فراگیر شدن آکنه به پزشک مراجعه کنید چرا که درمان های خانگی به خصوص در مورد جوش های بلوغ نمیتواند اثر گزار باشد. جوش های بلوغ می تواند باعث اسکار و جای جوش شود. بنابراین قبل از فراگیر شدن جوش روی صورت به پزشک مراجعه نمایید.

عدم رسیدگی به موقع به این جوش ها ممکن است شما رو ملزم به لیزر درمانی در سال های جوانی کند. اگر درمان های خود مراقبتی اکنه شما را از بین نمی برد، به پزشک پوست مراجعه کنید. او می تواند داروهای قوی تر و موثرتری تجویز کند.

برای بسیاری از زنان، اکنه ممکن است برای چندین دهه باقی بماند و یک هفته قبل از قاعدگی عود می کند. این نوع اکنه بدون درمان در زنانی که از داروهای ضد بارداری استفاده می کنند از بین می رود. در افراد مسن، شروع ناگهانی این بیماری شدید ممکن است نشانه بیماری زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) هشدار می دهد که برخی از لوسیون های رایج اکنه بدون نسخه، پاک کننده ها و سایر محصولات پوستی می توانند واکنش جدی ایجاد کنند. این نوع واکنش بسیار نادر است، بنابراین آن را با قرمزی، سوزش یا خارشی که در مناطقی که داروها یا محصولات مصرف کرده‌اید رخ می‌دهد، اشتباه نگیرید.

عوارض

افرادی که پوست تیره‌تری دارند بیشتر از افرادی که پوست روشن‌تری دارند عوارض آکنه را تجربه می‌کنند. جای زخم، پوست حفره دار (اسکار آکنه) و زخم های ضخیم (کلوئید) می توانند پس از بهبود اکنه به مدت طولانی باقی بمانند. پس از درمان، پوست آسیب دیده ممکن است تیره تر (هیپرپیگمانته) یا روشن تر (هیپوپیگمانته) نسبت به قبل از بروز بیماری باشد.