آنتی اکسیدان چیست و چه نقشی در بدن دارد؟

آنتی اکسیدان

 

آنتی اکسیدان ها می توانند از آسیب سلولی ناشی از رادیکال های آزاد جلوگیری کرده یا آن را کاهش دهند. رادیکال های آزاد مولکول های ناپایداری هستند که بدن در واکنش به فشارهای محیطی و سایر فشارها تولید می کند. آنها می توانند خطر التهاب و مشکلات مختلف سلامتی را افزایش دهند.

 

بدن همچنین برخی از آنتی اکسیدان ها را تولید می کند که به عنوان آنتی اکسیدان های درون زا شناخته می شوند. آنتی اکسیدان هایی که از خارج از بدن می آیند اگزوژن نامیده می شوند.

منابع آنتی اکسیدان ها می توانند طبیعی یا مصنوعی باشند. تصور می شود برخی از غذاهای گیاهی سرشار از آنتی اکسیدان هستند. آنتی اکسیدان های گیاهی نوعی فیتونوترینت یا ماده مغذی گیاهی هستند.

 

رادیکال‌های آزاد مواد زائدی هستند که توسط سلول‌ها تولید می‌شوند، زیرا بدن غذا را پردازش می‌کند و به محیط واکنش نشان می‌دهد. اگر بدن نتواند رادیکال های آزاد را به طور موثر پردازش و حذف کند، استرس اکسیداتیو می تواند ایجاد شود.

 

این می تواند به سلول ها و عملکرد بدن آسیب برساند. رادیکال های آزاد به عنوان گونه های اکسیژن فعال (ROS) نیز شناخته می شوند. فرآیند اکسیداسیون در بدن انسان به غشای سلولی و سایر ساختارها از جمله پروتئین های سلولی، لیپیدها و DNA آسیب می رساند.

 

وقتی اکسیژن متابولیزه می‌شود، مولکول‌های ناپایداری به نام «رادیکال‌های آزاد» ایجاد می‌کند که الکترون‌ها را از مولکول‌های دیگر می‌دزدند و باعث آسیب به DNA و سایر سلول‌ها می‌شوند.

بدن می تواند با برخی رادیکال های آزاد مقابله کند و برای عملکرد موثر به آنها نیاز دارد.

 

با این حال، آسیب ناشی از بار بیش از حد رادیکال‌های آزاد در طول زمان ممکن است غیرقابل برگشت شود و منجر به برخی بیماری‌ها (از جمله بیماری‌های قلبی و کبدی) و برخی سرطان‌ها (مانند سرطان دهان، مری، معده و روده) شود. اکسیداسیون می تواند توسط استرس، سیگار کشیدن، الکل، نور خورشید، آلودگی و عوامل دیگر تسریع شود.

 

آنتی اکسیدان چیست

 

آنتی اکسیدان ها در دهه 1990 مورد توجه عموم قرار گرفتند، زمانی که دانشمندان شروع به درک این موضوع کردند که آسیب رادیکال های آزاد در مراحل اولیه آترواسکلروز انسداد شریان دخیل است. همچنین با سرطان، از دست دادن بینایی و بسیاری از بیماری های مزمن دیگر مرتبط بود. برخی از مطالعات نشان دادند که افرادی که مصرف کم میوه ها و سبزیجات غنی از آنتی اکسیدان دارند نسبت به افرادی که مقدار زیادی از آن غذاها را مصرف می کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری های مزمن قرار دارند.

 

آزمایشات بالینی به ویژه بتاکاروتن و ویتامین E را به عنوان سلاحی در برابر بیماری های مزمن آغاز کردند. حتی قبل از اینکه نتایج این آزمایش‌ها مشخص شود، رسانه‌ها، مکمل‌ها و صنایع غذایی شروع به تبلیغات درباره مزایای «آنتی اکسیدان‌ها» کردند.

توت‌های یخ‌زده، چای سبز و سایر غذاهایی که دارای برچسب غنی از آنتی‌اکسیدان هستند در فروشگاه‌ها ظاهر شدند. سازندگان مکمل ها خواص مبارزه با بیماری انواع آنتی اکسیدان ها را تبلیغ کردند.

 

نتایج تحقیقات متفاوت بود، اما اکثر آنها مزایای مورد انتظار را پیدا نکردند. اکثر تیم های تحقیقاتی گزارش کردند که ویتامین E و سایر مکمل های آنتی اکسیدانی در برابر بیماری قلبی یا سرطان محافظت نمی کنند.  حتی یک مطالعه نشان داد که مصرف مکمل‌های بتاکاروتن در واقع شانس ابتلا به سرطان ریه را در افراد سیگاری افزایش می‌دهد.

 

از سوی دیگر، برخی کارآزمایی‌ها مزایایی را گزارش کردند. به عنوان مثال، پس از 18 سال پیگیری، مطالعه سلامت پزشکان نشان داد که مصرف مکمل‌های بتاکاروتن با کاهش متوسطی در میزان زوال شناختی مرتبط است.  

این نتایج عمدتاً ناامیدکننده، شرکت‌های مواد غذایی و فروشندگان مکمل‌ها را از بانکداری آنتی‌اکسیدان‌ها منع نکرده است. آنتی اکسیدان ها همچنان به غلات صبحانه، کافه های ورزشی، نوشیدنی های انرژی زا و سایر غذاهای فرآوری شده اضافه می شوند و به عنوان افزودنی هایی تبلیغ می شوند که می توانند از بیماری قلبی، سرطان، آب مروارید، از دست دادن حافظه و سایر شرایط جلوگیری کنند.

 

اغلب این ادعاها داده ها را گسترش داده و تحریف می کند: در حالی که درست است که بسته آنتی اکسیدان ها، مواد معدنی، فیبر و سایر موادی که به طور طبیعی در میوه ها، سبزیجات و غلات کامل یافت می شوند به پیشگیری از انواع بیماری های مزمن کمک می کند، بعید است که دوزهای بالای مکمل های آنتی اکسیدانی بتواند همین کار را انجام دهد.

 

آنتی اکسیدان ها در غذاهای خاصی یافت می شوند و با خنثی کردن رادیکال های آزاد از برخی از آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد جلوگیری کنند. اینها شامل آنتی اکسیدان های مغذی، ویتامین A، ویتامین C و ویتامین E، و مواد معدنی مس، روی و سلنیوم هستند.

 

 

اعتقاد بر این است که سایر ترکیبات غذایی رژیمی، مانند فیتوکمیکال های موجود در گیاهان، اثرات آنتی اکسیدانی بیشتری نسبت به ویتامین ها یا مواد معدنی دارند. اینها آنتی اکسیدان های غیر مغذی نامیده می شوند و شامل فیتوکمیکال ها (مانند لیکوپن در گوجه فرنگی و آنتوسیانین موجود در زغال اخته) می شوند.

آنتی اکسیدان ها می توانند در برابر آسیب سلولی که رادیکال های آزاد باعث ایجاد استرس اکسیداتیو می شوند، محافظت کنند.

 

استرس اکسیداتیو و بیماری ها

 

آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو با سرطان، تصلب شرایین و از دست دادن بینایی مرتبط است. تصور می‌شود که رادیکال‌های آزاد باعث ایجاد تغییراتی در سلول‌ها می‌شوند که منجر به این شرایط می‌شود.

 

اعتقاد بر این است که مصرف آنتی اکسیدان ها این خطرات را کاهش می دهد.

آنتی اکسیدان ها به عنوان جاذب رادیکال، دهنده هیدروژن، دهنده الکترون، تجزیه کننده پراکسید، خاموش کننده اکسیژن منفرد، مهار کننده آنزیم، هم افزایی و عوامل کیل کننده فلز عمل می کنند.

تحقیقات دیگر نشان داده است که مکمل های آنتی اکسیدانی ممکن است به کاهش از دست دادن بینایی به دلیل دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن در افراد مسن کمک کند.

با این حال، به طور کلی، شواهدی وجود ندارد که نشان دهد مصرف بیشتر آنتی اکسیدان های خاص می تواند خطر ابتلا به بیماری را کاهش دهد.

 

بیماری های مرتبط با استرس اکسیداتیو

 

فعالیت میتوکندریایی

ورزش بیش از حد

ضربه به بافت، به دلیل التهاب و آسیب

ایسکمی و آسیب خونرسانی مجدد

مصرف برخی غذاها، به ویژه غذاهای تصفیه شده و فرآوری شده، چربی های ترانس، شیرین کننده های مصنوعی و رنگ ها و افزودنی های خاص

سیگار کشیدن

آلودگی محیطی

تابش – تشعشع

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، مانند آفت کش ها و داروها، از جمله شیمی درمانی

حلال های صنعتی

ازن

 

این موارد به نوبه خود ممکن است منجر به موارد زیر شود:

انتشار بیش از حد یون های آهن یا مس آزاد.

فعال شدن فاگوسیت ها، نوعی گلبول سفید خون که در مبارزه با عفونت نقش دارد.

افزایش آنزیم هایی که رادیکال های آزاد تولید می کنند.

اختلال در زنجیره انتقال الکترون.

همه اینها می تواند منجر به استرس اکسیداتیو شود.

 

رادیکال آزاد چیست و نقش آن در بدن

 

رادیکال‌های آزاد، اتم‌ها یا مولکول‌هایی با تعداد الکترون‌های جفت نشده هستند که هنگامی که اکسیژن با مولکول‌های خاصی برهم‌کنش می‌کند‌، می‌توانند شکل بگیرند.

بسیاری از رادیکال‌های آزاد برای زندگی ضروری هستند و سلول‌های بدن ما از آنها برای از بین بردن باکتری‌های مهاجم استفاده می‌کند. اما مقادیر بیش از حد رادیکال آزاد می‌تواند منجر به آسیب سلولی شود و در بسیاری از بیماری‌ها از جمله بیماری عروق کرونر و سرطان نقش داشته باشد.

 

مقادیر بیش از حد رادیکال های آزاد می تواند باعث موارد ذیل شود:

زوال عدسی چشم، که به از دست دادن بینایی منجر می شود.

التهاب مفاصل (آرتریت).

آسیب به سلول های عصبی در مغز، که به شرایطی (مانند بیماری پارکینسون یا آلزایمر) منجر می شود.

تسریع روند پیری.

افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب، زیرا رادیکال‌های آزاد کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) را تشویق می‌کنند تا به دیواره سرخرگ بچسبد.

سرطان های خاصی که توسط DNA سلولی آسیب دیده ایجاد می شوند.

 

آنتی اکسیدان در مبارزه با بیماری ها

 

آنتی اکسیدان در مبارزه با بیماری ها خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها (از جمله بیماری قلبی و برخی سرطان ها) را کاهش می دهد. آنتی اکسیدان ها رادیکال های آزاد را از سلول های بدن پاک می کنند و از آسیب های ناشی از اکسیداسیون جلوگیری می کند.

 

مردانی که آنتی اکسیدان لیکوپن (که در میوه ها و سبزیجات قرمز رنگ مانند گوجه فرنگی، زردآلو، گریپ فروت صورتی و هندوانه یافت می شود) مصرف می کنند، کمتر از سایر مردان به سرطان پروستات مبتلا می شوند. همچنین لیکوپن با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است.

لوتئین موجود در اسفناج و ذرت با کاهش بروز انحطاط عدسی چشم و کاهش بینایی در افراد مسن مرتبط است. تحقیقات همچنین نشان می دهد که لوتئین رژیم غذایی ممکن است حافظه را بهبود بخشد و از زوال شناختی جلوگیری کند.

 

مطالعات نشان می دهد که غذاهای غنی از فلاونوئید از برخی بیماری ها از جمله بیماری های مرتبط با متابولیک و سرطان جلوگیری می کند. سیب، انگور، مرکبات، انواع توت ها، چای، پیاز، روغن زیتون و شراب قرمز رایج ترین منابع فلاونوئیدها هستند.

 

 

آنتی اکسیدان های طبیعی

 

آنتی اکسیدان های طبیعی در میوه ها و سبزیجات و همچنین سایر غذاها از جمله آجیل، غلات سبوس دار و برخی از گوشت ها، مرغ و ماهی به وفور یافت می شوند. صدها و احتمالاً هزاران ماده وجود دارد که می توانند به عنوان آنتی اکسیدان عمل کنند. هر کدام نقش خاص خود را دارند و می توانند با دیگر مواد در تعامل باشند تا به بدن کمک کنند تا به طور موثر کار کند.”آنتی اکسیدان” در واقع نام یک ماده نیست، بلکه طیف وسیعی از مواد هستند.

غذاهای گیاهی منابع غنی آنتی اکسیدان هستند. 

 

منابع اصلی و طبیعی آنتی اکسیدان

 

منابع اصلی و طبیعی آنتی اکسیدان‌ها غذاهای گیاهی به ویژه میوه‌ها و سبزیجات هستند. سعی کنید با گنجاندن این غذاها مقدار مورد نیاز آنتی اکسیدان بدن خود را تامین کنید.

 

ترکیبات سولفور آلیوم – تره فرنگی، پیاز و سیر

آنتوسیانین ها – بادمجان، انگور و انواع توت ها

بتاکاروتن – کدو تنبل، انبه، زردآلو، هویج، اسفناج و جعفری

کاتچین – شراب قرمز و چای

مس – غذاهای دریایی، گوشت بدون چربی، شیر و آجیل

کریپتوکسانتین ها – فلفل قرمز، کدو تنبل و انبه

فلاونوئیدها – چای، چای سبز، مرکبات، شراب قرمز، پیاز و سیب

ایندول – سبزیجات چلیپایی مانند کلم بروکلی، کلم و گل کلم

ایزوفلاونوئیدها – سویا، توفو، عدس، نخود و شیر

لیگنان ها – دانه های کنجد، سبوس، غلات کامل و سبزیجات

لوتئین – سبزیجات سبز و برگدار مانند اسفناج و ذرت

لیکوپن – گوجه فرنگی، زردآلو، گریپ فروت صورتی و هندوانه

منگنز – غذاهای دریایی، گوشت بدون چربی، شیر و آجیل

پلی فنول ها – گیاهان

سلنیوم – غذاهای دریایی، کله پاچه، گوشت بدون چربی و غلات کامل

ویتامین A – جگر، سیب زمینی شیرین، هویج، شیر و زرده تخم مرغ

ویتامین C – پرتقال، توت سیاه، کیوی، انبه، کلم بروکلی، اسفناج، فلفل دلمه ای و توت فرنگی

ویتامین E – روغن های گیاهی (مانند روغن جوانه گندم)، آووکادو، آجیل، دانه ها و غلات کامل

روی – غذاهای دریایی، گوشت بدون چربی، شیر و آجیل

مواد شیمیایی حیوانی – گوشت قرمز، کله پاچه و ماهی. همچنین از گیاهانی که حیوانات می خورند مشتق شده است.

 

 

پختن غذاهای خاص می تواند سطح آنتی اکسیدان را افزایش یا کاهش دهد.

لیکوپن آنتی اکسیدانی است که به گوجه فرنگی رنگ قرمز غنی می دهد. وقتی گوجه‌فرنگی تحت عملیات حرارتی قرار می‌گیرد، لیکوپن در دسترس‌تر می‌شود.

با این حال، مطالعات نشان داده است که گل کلم، نخود فرنگی و کدو سبز فعالیت آنتی اکسیدانی خود را در فرآیند پخت و پز از دست می دهند. به خاطر داشته باشید که نکته مهم، خوردن انواع غذاهای غنی از آنتی اکسیدان، پخته و خام است.

 

مکمل های آنتی اکسیدانی

 

مکمل های آنتی اکسیدانی در داروخانه ها به فروش می رسند اما پیشنهاد ما تامین آنها از میوه ها و سبزیجات است. شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد آنتی اکسیدان ها زمانی موثرتر هستند که از غذاهای کامل به دست آیند، نه اینکه به شکل قرص مصرف شوند.

تحقیقات نشان می دهد که برخی مکمل های ویتامین می توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. به عنوان مثال، ویتامین A (بتا کاروتن) با کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها، اما افزایش در سرطان‌های دیگر – مانند سرطان ریه در افراد سیگاری (اگر ویتامین A از مواد غذایی تصفیه شود) مرتبط است.

مطالعه ای که اثرات ویتامین E را بررسی کرد، نشان داد که وقتی به عنوان مکمل مصرف شود، فواید یکسانی ندارد.

 

 

همچنین، مواد معدنی یا ویتامین‌های آنتی‌اکسیدان می‌توانند به‌عنوان پرواکسیدان‌ها یا «اکسیدان‌های» آسیب‌رسان عمل کنند، در صورتی که در سطوح بسیار بالاتر از مقادیر توصیه‌شده برای مصرف رژیم غذایی مصرف شوند.

یک رژیم غذایی متعادل، که شامل مصرف آنتی اکسیدان از غذاهای کامل است، بهترین نوع مصرف آنها است. اگر نیاز به مصرف مکمل دارید، از پزشک یا متخصص تغذیه خود مشاوره بگیرید و مکمل هایی را انتخاب کنید که حاوی تمام مواد مغذی در سطوح توصیه شده باشند.

 

برای دستیابی به یک رژیم غذایی سالم و متعادل، توصیه می شود هر روز از 5 گروه اصلی غذایی تنوع زیادی بخوریم:

سبزیجات و حبوبات یا لوبیا

میوه

غذاهای غلات کامل و غلات

گوشت بدون چربی، مرغ یا جایگزین هایی مانند ماهی، تخم مرغ، توفو، حبوبات، آجیل و دانه ها

لبنیات و جایگزین های لبنی – عمدتاً کم چرب (شیر کم چرب برای کودکان زیر 2 سال توصیه نمی شود).

برای رفع نیازهای غذایی خود، حداقل سعی کنید روزانه یک وعده میوه و سبزیجات مصرف کنید. اگرچه اندازه سرو بسته به جنسیت، سن و مرحله زندگی متفاوت است، این تقریباً یک قطعه میوه با اندازه متوسط ​​یا سبزیجات پخته شده است.

آنتی‌اکسیدان‌ها و سایر ترکیبات محافظ سبزیجات، حبوبات و میوه‌ها باید از اوایل زندگی به طور منظم مصرف شوند تا مؤثر باشند.

 

آنتی اکسیدان در مواد غذایی

 

آنتی‌اکسیدان‌ در مواد غذایی، مواد شیمیایی گیاهی و حتی سایر آنتی‌اکسیدان‌ها بهترین عملکرد را دارند. به عنوان مثال، یک فنجان توت فرنگی تازه حاوی حدود 80 میلی گرم ویتامین C است، یک ماده مغذی طبقه بندی شده به عنوان دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بالا.

 

اما مکمل حاوی 500 میلی گرم ویتامین C (667٪ از RDA) حاوی مواد شیمیایی گیاهی (پلی فنول) که به طور طبیعی در توت فرنگی مانند پروآنتوسیانین ها و فلاونوئیدها یافت می شود، که دارای فعالیت آنتی اکسیدانی هستند و ممکن است با ویتامین C برای مبارزه با بیماری ها ترکیب شوند، نیست.

 

پلی فنول ها علاوه بر توانایی آنها در نقش آنتی اکسیدان، خواص شیمیایی دیگری نیز دارند. این سوال وجود دارد که آیا یک ماده مغذی با فعالیت آنتی اکسیدانی در صورت مصرف بیش از حد می تواند اثر معکوس با فعالیت پرواکسیدانی ایجاد کند؟ به همین دلیل است که استفاده از یک مکمل آنتی اکسیدانی با یک ماده جدا شده ممکن است یک استراتژی موثر برای همه نباشد.

 

تفاوت در میزان و نوع آنتی اکسیدان ها در غذاها در مقابل آنتی اکسیدان ها در مکمل ها نیز ممکن است بر اثرات آنها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، هشت شکل شیمیایی ویتامین E در غذاها وجود دارد. با این حال، مکمل های ویتامین E به طور معمول فقط شامل یک شکل، آلفا توکوفرول هستند.

 

مصرف بیشتر میوه ها، سبزیجات و حبوبات غنی از آنتی اکسیدان با خطر کمتر بیماری های مرتبط با استرس اکسیداتیو مزمن مانند بیماری های قلبی عروقی، سرطان و مرگ و میر ناشی از همه علل مرتبط است.  اعتقاد بر این است که یک رژیم غذایی گیاهی از بیماری های مزمن مرتبط با استرس اکسیداتیو محافظت می کند. مشخص نیست که آیا این اثر محافظتی به دلیل آنتی اکسیدان ها، سایر مواد موجود در غذاها یا ترکیبی از هر دو است. مواد مغذی با فعالیت آنتی اکسیدانی و غذاهایی که در آنها یافت می شود به شرح زیر است:

 

ویتامین C: کلم بروکلی، کلم بروکسل، طالبی، گل کلم، گریپ فروت، سبزیجات برگدار (شلغم، خردل، چغندر، کلم، کلم، کیوی، لیمو، پرتقال، پاپایا، نخود برفی، توت فرنگی، سیب زمینی شیرین، گوجه فرنگی و…).

 

ویتامین E: بادام، آووکادو، شاتوت سوئیسی، سبزیجات برگدار (چغندر، خردل، شلغم)، بادام زمینی، فلفل قرمز، اسفناج (آب پز) و تخمه آفتابگردان.

 

کاروتنوئیدها از جمله بتاکاروتن و لیکوپن: زردآلو، مارچوبه، چغندر، کلم بروکلی، طالبی، هویج، فلفل دلمه ای، کلم پیچ، انبه، شلغم و کلم، پرتقال، هلو، گریپ فروت صورتی، کدو تنبل، کدو حلوایی زمستانی، اسفناج، اسفناج، انبه شیرین.

 

سلنیوم: آجیل برزیلی، ماهی، صدف، گوشت گاو، مرغ، جو، برنج قهوه ای.

 

روی: گوشت گاو، مرغ، صدف، میگو، کنجد، دانه کدو تنبل، نخود، عدس، بادام هندی، غلات غنی شده.

 

ترکیبات فنلی: کوئرستین (سیب، شراب قرمز، پیاز)، کاتچین (چای، کاکائو، انواع توت ها)، رسوراترول (شراب قرمز و سفید، انگور، بادام زمینی، توت)، اسید کوماریک (ادویه، توت)، آنتوسیانین (زغال اخته، توت فرنگی).

 

آنتی اکسیدان برای پوست

 

آنتی اکسیدان برای پوست با جلوگیری یا کند کردن پیری و آسیب سلولی برای پوست مفید هستند. افراد آنتی اکسیدان ها را در مواد غذایی و مکمل ها مصرف می کنند یا ممکن است از محصولات مراقبت از پوست آنتی اکسیدان استفاده کنند.

 

بسیاری از محصولات مراقبت از پوست حاوی آنتی اکسیدان هایی مانند رتینوئیدها، ویتامین C یا ویتامین E هستند. انجمن آکادمی پوست آمریکا (AAD) این محصولات را برای برخی افراد توصیه می کند، اما توصیه می کند در استفاده از آنها احتیاط کنند.

کارشناسان پیشنهاد می کنند که یک رژیم غذایی سالم و متنوع ممکن است راهی مقرون به صرفه برای مراقبت از پوست و بهبود وضعیت آن باشد.

 

بر اساس یک منبع معتبر در سال 2021، آنتی اکسیدان ها به محافظت از پوست در برابر اشعه های مضر UV کمک می کنند، که می تواند پیری پوست را تسریع کند.

محققان پیشنهاد می کنند که مقرون به صرفه ترین راه برای بهبود وضعیت پوست، تامین مواد مغذی ضروری خارجی و داخلی آن از طریق یک رژیم غذایی متنوع است.

آنتی اکسیدان ها مانند کاروتنوئیدها بخش حیاتی اپیدرم هستند و روی برای تشکیل سلول های جدید ضروری است. سلنیوم به جلوگیری از تشکیل چین و چروک کمک می کند و ویتامین E ممکن است از سرطان پوست محافظت کند.

 

آنتی اکسیدان ها ممکن است پوست را با منبع قابل اعتماد بهبود بخشند:

کاهش آسیب DNA ناشی از اشعه ماوراء بنفش

بهبود هیدراتاسیون

تحریک تولید کلاژن و الاستین

کاهش ظاهر چین و چروک و رنگدانه

حمایت از فرآیندهای درمانی

کاهش التهاب

نرم شدن پوست

 

آنتی اکسیدان ها همچنین ممکن است نقش مفیدی در پیشگیری از بیماری های پوستی داشته باشند. سطح ویتامین E در بیماران مبتلا به بیماری‌هایی مانند ویتیلیگو، درماتیت آتوپیک و آکنه کمتر است. بازبینان نیاز به تحقیقات بیشتر برای ارزیابی ویتامین E برای بهبود بیماری های پوستی را برجسته می کنند.

 

یک عنصر آنتی اکسیدانی محبوب در محصولات مراقبت از پوست، ویتامین C است. طبق بررسی منبع مورد اعتماد در سال 2017، ویتامین C فراوان ترین آنتی اکسیدان در پوست انسان است. حتی با مصرف مکمل های خوراکی با دوز بالا، تنها کسری از ویتامین C به صورت بیولوژیکی در دسترس و فعال در پوست خواهد بود.

 

بنابراین، محصولات موضعی ویتامین C ممکن است گزینه خوبی باشد. این بررسی اشاره می کند که استفاده موضعی از ویتامین C ممکن است خواص ضد پیری و ضد رنگدانه داشته باشد و از اثرات خورشید محافظت کند. علاوه بر این، ویتامین C سطح ویتامین E را دوباره پر می کند.

 

بهترین آنتی اکسیدان برای پوست

 

بهترین آنتی اکسیدان برای پوست در مراقبت از پوست چه به صورت موضعی و چه خوراکی مفید است. با این حال از مصرف دوزهای زیاد برای دوره‌های طولانی بدون مشاوره پزشکی خودداری کنید، زیرا ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. با وجود بسیاری از محصولات مراقبت از پوست آنتی‌اکسیدانی، شواهد در مورد تأثیر آنها بر سلول‌های پوست متفاوت است.

 

AAD توصیه می کند که افراد باید قبل از انتخاب محصولات مراقبت از پوست، برای شناسایی نوع پوست خود وقت بگذارند. پوست یک فرد ممکن است:

اگر فردی نوع پوست خود را درک کند، می تواند به او کمک کند تا یک روال مراقبت از پوست مناسب پیدا کند و محصولات مناسب را انتخاب کند.

 

AAD همچنین توصیه می کند که روزانه از کرم ضد آفتاب با SPF 30 یا بالاتر برای تمام پوست هایی که پوشیده از لباس نیستند استفاده کنید. برای صرفه جویی در زمان، فرد ممکن است بخواهد مرطوب کننده حاوی SPF را انتخاب کند.

علاوه بر این، افراد باید مراقب باشند که از محصولات مراقبت از پوستی که پوست آنها را تحریک می کنند اجتناب کنند.

رتینوئیدها محصولات مبتنی بر ویتامین A هستند و شامل رتینول هستند. رتینول یک ماده محبوب در محصولات مراقبت از پوست است و ممکن است رنگ ناهموار پوست، رنگدانه ها و بافت را بهبود بخشد. AAD توصیه می کند که محصولات حاوی رتینوئید گزینه خوبی برای افرادی است که آکنه خفیف یا خطوط و چین و چروک دارند.

 

با این حال، AAD توصیه می کند که افراد مبتلا به آلرژی یا خشکی پوست از مصرف رتینوئید اجتناب کنند. علاوه بر این، افراد باردار نباید از محصولات رتینوئید استفاده کنند و کسانی که آکنه هورمونی دارند باید ابتدا با یک متخصص پوست مشورت کنند.

افرادی که از محصولات رتینوئیدی استفاده می کنند باید از ضد آفتاب استفاده کنند، زیرا پوست را نسبت به آسیب های خورشید حساس تر می کند.

 

 

آنتی اکسیدان برای مو

 

آنتی اکسیدان برای مو اولین خط دفاعی شما در برابر رادیکال های آزاد هستند و همین اصل در مورد پوست سر نیز صدق می کند. آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند با محافظت از کوتیکول‌ها به مبارزه با آسیب‌های خورشیدی کمک کنند، رشد مو را در صورت آلوپسی، که نوعی ریزش مو است، بهبود بخشند. در واقع، در یک کارآزمایی بالینی 24 هفته ای، کاهش آماری قابل توجهی در ریزش مو و افزایش تعداد کل مو در افرادی که از محصولات موی آنتی اکسیدانی در مقایسه با گروه دارونما استفاده می کردند، مشاهده شد.

 

اکنون، این بدان معنا نیست که شما باید شروع به استفاده از سرم آنتی اکسیدانی پوست خود روی پوست سر و تارهای خود کنید – تعداد زیادی از محصولات مو با آنتی اکسیدان ها در داخل بدن وجود دارد که آماده هستند تا این رادیکال های آزاد مزاحم را ویران کنند.

ابتدا باید به دنبال آنتی اکسیدان های مناسب برای محافظت از موهای خود در برابر آسیب رادیکال های آزاد باشید: هیل آنزیم ها، کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، ویتامین های E، C و A و سلنیوم را به عنوان بهترین مواد تشکیل دهنده برای ایجاد روتین محافظ موهای شما معرفی می کند.

 

به دلیل ساختار مولکولی مبتنی بر آب آنتی اکسیدان ها، آنها به پوست سر و رشته ها متصل می شوند تا یک لایه محافظ ایجاد کنند. این کار حفظ رطوبت را بهبود می‌بخشد، التهاب را کاهش می‌دهد و بازسازی سلولی را تحریک می‌کند. برای به دست آوردن این مزایا استفاده از شامپوها، شرایط و ماسک های مو که آنتی اکسیدان ها را برای کمک به حفظ یکپارچگی مو ارائه می کنند، توصیه می کند.

 

 

برای محافظت بیشتر توصیه می شود پس از بیرون آمدن از حمام، از روغن های گیاهی مو یا سرم استفاده کنید. با این حال، به خاطر داشته باشید که این نوع از محصولات ممکن است استایل شما به هم بریزند. یکی از مشکلات بزرگی که در مورد روغن‌هایی که روی موهای خود می‌زنیم با آن مواجه می‌شویم این است که گاهی اوقات می‌تواند موها را سنگین کند.

هنگامی که به دنبال حفظ حجم در ریشه ها هستید، از شامپو و نرم کننده دوتایی استفاده کنید که آنتی اکسیدان ها را روی پوست سر و ریشه مو رسوب می کند و روغن یا سرم مو را به قدهای میانی و انتهای موهای خشک بمالید.

 

آنتی اکسیدان برای چشم

 

آنتی اکسیدان برای چشم شما مفید هستند. اما با گزینه های بسیار، ممکن است تعجب کنید که باید با کدام یک شروع کنید. بیایید هشت آنتی اکسیدان را برای سلامت چشم (به همراه منابع غذایی آنها) بررسی کنیم تا بدانید دقیقاً چه چیزی را به سبد خرید خود اضافه کنید.

 

1: بتاکاروتن

بتاکاروتن نوعی کاروتنوئید است که در محصولاتی مانند هویج قرار دارد. کمک به دید در شب بسیار مهم است و در ترکیب با سایر آنتی اکسیدان ها بهترین سلامت چشم را برای شما فراهم می کند.

 

2: DHA و EPA

DHA و EPA اسیدهای چرب امگا 3 هستند که به اندازه بدن شما برای چشم مفید هستند. طبق AOA، آنها برای بینایی و شبکیه چشم شما اساسی هستند. داشتن امگا 3 بسیار کم در رژیم غذایی می تواند شما را در معرض خطر AMD، رتینوپاتی دیابتی و سندرم خشکی چشم و سایر بیماری ها قرار دهد. DHA و EPA را در ماهی هایی مانند سالمون و تن پیدا خواهید کرد.

 

3: GLA

مانند DHA و EPA، GLA یکی دیگر از اسیدهای چرب است که می تواند بر سلامت چشم شما تأثیر بگذارد و به خشکی چشم کمک کند – فقط امگا 6 در مقابل امگا 3 است. برای افزایش مصرف GLA، توصیه می کنیم غذاهای زیر را در رژیم غذایی خود بگنجانید: کره بادام زمینی، روغن گلرنگ و گردو.

 

4: لوتئین و زآگزانتین

این آنتی اکسیدان ها با هم کار می کنند تا از چشمان شما در برابر نور آبی محافظت کنند. آنها همچنین می توانند شانس ابتلا به AMD و آب مروارید را کاهش دهند و اگر قبلاً آنها را دارید، ممکن است غلبه بر علائم را برای شما آسان تر کنند. کلم پیچ و اسفناج پخته دو منبع اصلی لوتئین و زآگزانتین هستند.

 

5: ویتامین A

این ماده مغذی برای بینایی شما حیاتی است و از توسعه “رنگدانه ها” برای شبکیه چشم شما حمایت می کند. اگر ویتامین A کافی در رژیم غذایی خود ندارید، ممکن است در ساعات عصر در معرض خطر از دست دادن بینایی باشید. ویتامین A همچنین برای هیدراته نگه داشتن قرنیه مفید است. برای مصرف بیشتر این ماده مغذی، طالبی، هویج و سیب زمینی شیرین را توصیه می کنیم.

 

6: ویتامین C

اگر AMD یا آب مروارید در خانواده شما وجود دارد، ویتامین C باید یکی از اولین آنتی اکسیدان هایی باشد که برای سلامت چشم به آن روی می آورید. هنگامی که با سایر آنتی اکسیدان های مفید برای چشم مصرف شود، می تواند بدتر شدن بینایی شما را به دلیل بیماری های چشمی مرتبط با افزایش سن کاهش دهد. همچنین می تواند برای رگ های خونی چشم شما مفید باشد. شما ممکن است ویتامین C را در گریپ فروت تازه فشرده شده یا آب پرتقال و همچنین در اسفناج و گوجه فرنگی پیدا کنید.

 

7: ویتامین E

مانند سایر آنتی اکسیدان ها، ویتامین E ممکن است AMD و آب مروارید و سرعت پیشرفت آنها را متوقف کند. به گفته AOA، این آنتی اکسیدان همچنین می تواند به سلول ها و سیستم ایمنی بدن شما کمک کند. برخی از بهترین مواد غذایی برای ویتامین E بادام، تخمه آفتابگردان و غلات غنی شده با ویتامین هستند.

 

8: روی

روی برای سلامت چشم شما ضروری است، زیرا به رساندن ویتامین A به شبکیه کمک می کند، گام مهمی در ایجاد ملانین. برخی تحقیقات نشان داده اند که مصرف روی همراه با بتاکاروتن، ویتامین C و ویتامین E می تواند AMD را تا 25 درصد در افرادی که احتمال ابتلا به این بیماری را دارند کاهش دهد. برای دوز روزانه این آنتی اکسیدان به لوبیا، مرغ، تخم مرغ و گوشت قرمز روی آورید.

 

آنتی اکسیدان برای اسپرم

 

بسیاری از مطالعات بر روی تاثیر آنتی اکسیدان برای اسپرم و ناباروری مردان متمرکز شده اند. شواهد محدودی در مورد تأثیر تغذیه بر کیفیت اسپرم وجود دارد. تقریباً 80-30 درصد موارد ناباروری ناشی از استرس اکسیداتیو و کاهش سطح ظرفیت آنتی اکسیدانی اسپرم است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات مکمل های آنتی اکسیدانی خوراکی بر بهبود پارامترهای اصلی اسپرم مانند غلظت اسپرم، تحرک، مورفولوژی، آسیب DNA و میزان باروری انجام شد.

 

داده‌ها از پایگاه‌داده PubMed و Google Scholar با استفاده از عبارات «آنتی اکسیدان»، «مولتی ویتامین»، «کارنیتین»، «CoQ10»، «ویتامین C»، «ویتامین E»، «روی»، «اسید فولیک»، «N-استیل سیستئین» و «سلنیوم» همراه با «ناباروری مردانه»، «مجموعه‌ای اسپرم» استخراج شد.

 

مکمل هایی مانند CoQ10 و آلفا توکوفرول به طور قابل توجهی تعداد اسپرم را بهبود می بخشند. همچنین کارنیتین اثرات مثبتی بر تحرک و مورفولوژی اسپرم دارد. مصرف همزمان ویتامین E و ویتامین C باعث کاهش آسیب DNA اسپرم می شود. با این حال، در برخی از مطالعات، یک یا چند عامل به طور اساسی تغییر نکرده است. در بیشتر مطالعات، مکمل آنتی اکسیدانی تعداد، تحرک، مورفولوژی و گاهی اوقات یکپارچگی DNA اسپرم را بهبود بخشید.

 

مطالعه حاضر نشان داد که مکمل‌های آنتی‌اکسیدان، به‌ویژه ترکیبی از آنتی‌اکسیدان‌ها مانند دریافت ویتامین C، ویتامین E و CoQ10 می‌تواند به طور موثر پارامترهای اسپرم را در مردان نابارور بهبود بخشد.

 

https://www.betterhealth.vic.gov

https://www.medicalnewstoday.com

https://www.medicalnewstoday.com

https://www.wellandgood.com

https://www.foreyes.com

https://www.ncbi.nlm.nih.gov